1e lezing: Jes.55,10-11
2e lezing: Rom.8,18-23
Evangelie: Mt.13,1-23 of Mt.13,1-9  

Goud in handen

Het wil nog wel eens helpen om, wanneer mensen terneergeslagen zijn door tegenslagen, een verhaal te vertellen en uit te leggen dat de werkelijkheid soms weerbarstiger is dan onze idealen. Jezus vertelt het verhaal van de zaaier. Er volgen Hem immers genoeg mensen op zoek naar genezing en brood. Toch nam het merendeel de verkondiging van het Rijk van God niet zo serieus. Maar nu waren er zoveel mensen dat Hij zijn toevlucht moest nemen tot een bootje en klonk het woord van God opnieuw boven of over de wateren. “Kijk eens”, zegt Jezus, “naar een boer.” Hij weet dat er vogels zullen komen die het gezaaide zaad oppikken. Het zal te warm worden of er valt te veel regenen maar ook weet hij dat een gedeelte van het zaad vrucht zal dragen.

In de gespreksronde na afloop komt de vraag op waarom het woord van God vaak zo vruchteloos blijft. We kennen de antwoorden op de vragen waarom het Woord van God verstikt of uitdroogt. Weinig diepgang, want we komen vaak niet verder dan: er moet toch iets zijn tussen hemel en aarde. Mensen leven bij het ogenblik en het eeuwige heeft niet hun belangstelling. Overvloed kan ook leegte scheppen en die wordt dan weer met nog meer van hetzelfde gevuld.

Jezus doet echter niet mee aan de discussie waarom er zo weinig vruchten zijn. Hij wil iets anders naar voren brengen. Je moet je niet zoveel zorgen maken over een eventuele rotsbodem, distels of brandnetels. Je moet overtuigd zijn van de kwaliteit van het zaad dat je uitstrooit. We hebben goud in onze handen met de boodschap van Gods barmhartigheid en liefde. Een Boodschap van vergeving en opnieuw beginnen. Woorden van Licht die het leven verlichten. Het is zoals in den beginne: “…en God sprak: er moet licht zijn.” En dat woord begon zijn werk te doen. Daar hoef je niet zo’n zorg over te hebben. Laat je dus niet terneerslaan.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie