1e lezing: Jer. 33,14-16  
2e lezing: 1 Tess.3,12-4,2  
Evangelie: Lc.21,25-28.34-36  

Wees waakzaam

Angst voor natuurgeweld, oorlogsgeweld, vervolging… wij mensen kunnen doordrenkt worden met angst als we alleen al de beelden ervan zien op de TV of er zelfs maar aan denken. Jezus beschrijft vandaag in het evangelie de ellende die de mens zal treffen als de eindtijd zich aankondigt. Hoe ontkom je aan de ellende van die laatste dag? Hoe ontkom je überhaupt aan de ellende en dreigingen van deze wereld, want niet alles hangt af van het laatste moment. Het gaat immers om het eindoordeel van héél je leven. Het is dus goed om je in te oefenen in het omgaan met tegenslag gedurende heel je leven. “Laat die dag u niet als een strik onverhoeds grijpen”, zo waarschuwt Jezus ons.

De eerste lezing geeft antwoord op die vraag vanuit God gezien, het stelt Gods belofte in het licht. Zij nodigt ons uit om diep van binnen ons bewust te zijn dat God van zijn kant trouw is. Hij laat de beloftes die Hij gedaan heeft in vervulling gaan. En wat is de inhoud van die belofte? Dat Israël, Juda, Jeruzalem gered zullen worden. En dan gaat het niet zozeer over geografische plaatsen, want in Jezus is de belofte van heil verbreed van het Joodse volk naar heel de mensheid, naar alle mensen van goede wil. De stad Jeruzalem zal daarom heten: “Heer, onze gerechtigheid.”

Ons heil ligt in God die rechtvaardigt, God die het recht niet verkracht maar die recht doet, die is trouw aan zijn beloftes. En wat is onze opdracht in het antwoord op de vraag hoe aan de ellende, ook van die van de laatste dag, te ontkomen? Wij moeten God vrezen. Dat wil niet zeggen bang voor Hem zijn, maar integendeel Hem met heel ons hart aanhangen, Hem liefhebben, eerbiedigen, kortom op Hem bouwen en op zijn beloftes.

Paulus spoort ons daartoe aan in de tweede lezing. Wij moeten ons bij de belofte van God aansluiten door onze levenswandel: trouw zijn aan wat Jezus ons heeft voorgeleefd, trouw zijn in de liefde tot God en voor elkaar. Het heeft iets ongelofelijks dat mensen telkens weer blijven vasthouden aan datgene wat alleen de wereld te bieden heeft. Het is bijna lachwekkend dat mensen heel hun vertrouwen blijven stellen op overheden die het ene moment beloftes doen om ze later (bijvoorbeeld na verkiezingstijd) weer volledig ter zijde te schuiven. Vreemd dat mensen zo blijven bouwen op de zogenaamde zekerheden van deze wereld die één voor één worden afgebroken, terwijl een bouwen op God die trouw is – al alle eeuwen door - voor zo weinigen een beleefde realiteit is.

Jezus schildert in het evangelie de kolkende beweging van hemel en aarde op het einde der tijden, van de materiële én geestelijke wereld, van de totale ontreddering van de schepping. Maar daarbinnen is één rustpunt, één ankerpunt, één punt dat niet meegaat in angstaanjagende veranderingen: Hijzelf, aan wie de Vader alle macht heeft toevertrouwd in de hemel en op aarde. “Dan zullen zij de Mensenzoon zien komen op een wolk, met macht en grote heerlijkheid. Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt naderbij." Wie God erkent als de Trouwe en wie zijn levenswandel fundeert op Gods trouw, hoeft bij zijn komst niets te vrezen, maar mag er juist met opgeheven hoofd naar uitzien. “Weest dus te allen tijde waakzaam en bidt, dat ge in staat moogt zijn te ontkomen aan al die dingen die zich gaan voltrekken, en stand moogt houden voor het aangericht van de Mensenzoon."

Voor wie in Christus leeft, is het niet zo belangrijk wat de economie gaat doen, wat de toekomst zal brengen op materieel gebied, maar die bouwt op een ander kapitaal: Gods Woord van trouw. Er is een zinnetje dat uit de lezing is weggelaten, maar dat wel wezenlijk is voor Christus’ belofte in deze lezing, het zinnetje: “Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden zullen niet voorbijgaan.” Bouw op zeker, bouw op de Liefde, die zichtbaar is geworden in Christus, Gods Zoon, op wiens menswording we ons voorbereiden in deze dagen. Hij heeft beloofd: “Ik ben met u alle dagen.” Laat het vertrouwen op die belofte, door Hem gegeven, in deze dagen weer groeien, dieper wortelen in het hart. Laat het “Kom Heer Jezus” het gebedsrefrein zijn deze dagen van de Advent.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie