1e lezing: Gen.2,18-24  
2e lezing: Hebr.2,9-11  
Evangelie: Mc.10,2-16 of 2-12  

Op Jezus lijken = weldoende leven

In het evangelie van vandaag wordt de vraag gesteld of het een man vrij staat zijn vrouw te verstoten. Er wordt dus gesproken over de vraag: hoe kan ik mij ontdoen van de verplichtingen die ik bij mijn huwelijk ben aangegaan? Een eind maken aan het jawoord, een verlangen met diepgaande gevolgen. Is dat jawoord op de huwelijksdag niet het uitgangspunt voor het opbouwen van een hecht gezin? Een gezin waarop veel kinderen later vol dankbaarheid terugkijken. Maar, zoals wij allemaal weten, is de vraag uit het evangelie actueel.

Wat is het christelijk huwelijk? Hoe ziet Jezus het verbond tussen man en vrouw? Jezus grijpt bij zijn antwoord op die vraag terug naar de eerste bladzijde van de Bijbel. Hij beziet de mens, man en vrouw vanuit de schepping. Hoe heeft de Schepper het samenleven van man en vrouw gewild? God heeft de man en de vrouw geschapen naar zijn beeld en gelijkenis. In het christelijk huwelijk worden man en vrouw uitgenodigd om op God te gelijken. Zij maken als echtpaar God bij uitstek zichtbaar: “Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten om zich te binden aan zijn vrouw. En deze twee zullen een vlees worden.” Maar wat betekent dat nu: beeld zijn van God? De apostel zegt daar het volgende over: “Niemand heeft ooit God gezien, maar in Jezus is God zichtbaar en tastbaar geworden”. Welnu, Jezus zegt: ”Ik ben niet gekomen om gediend te worden maar om te dienen en mijn leven te geven als losprijs voor velen.” Er kan dan ook met recht gezegd worden dat Hij weldoende rond ging. En ervaart menig kind het gelukkig samenleven van de ouders niet als een weldaad? Beeld van God zijn betekent dus: op Jezus lijken, weldoende leven.

Waarin is die weldaad gelegen? Paulus omschrijft de christelijke liefde als volgt: “De liefde beeldt zich niets in. Zij praalt niet. Zij zoekt zichzelf niet. Zij verdraagt alles.” In feite is dat hetzelfde als: “Ik ben niet gekomen om gediend te worden maar om te dienen en mijn leven te geven als losprijs voor velen.” Een christelijk huwelijk hoeft dan ook niet perse leuk te zijn. ‘Als het maar leuk is!’ Dat is helaas voor velen wel zo ongeveer de enige insteek bij alles wat zij doen en dus ook het uitgangspunt voor hun jawoord. Als het maar leuk is. Misschien vinden om die reden veel mensen het ook niet langer relevant om een kruisbeeld in huis op te hangen.

En toch! Wij weten het allemaal: niets blijvends komt zonder offers tot stand. Geldt dat voor verenigingen, dan geldt dat nog veel meer voor het christelijk huwelijk. Het jawoord wordt niet voor niets uitgesproken voor het altaar. Daar vieren wij dat Jezus zich volledig gegeven heeft tot in de dood. Om die reden ontvangt een bruidspaar van dat altaar ook de communie met de opdracht: doe jij evenzo! Het is fijn als een bruidspaar op de huwelijksdag met dankbaarheid kan kijken naar het huwelijksleven van de ouders: zij hebben daar immers van geprofiteerd. Dat is echter volgens Jezus alleen mogelijk als wij Hem volgen in zijn liefdedienst die wij op het altaar vieren.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie