1e lezing: Gen.22,1-2.9a.10-13.15-18  
2e lezing: Rom.8,31b-34  
Evangelie: Mc.9,2-10  

Klim de berg op

Soms zeggen we dat we ergens als een berg tegenop zien. Dan zien we het niet zitten, maar eigenlijk staat het vaak ook niet in verhouding. Als we dan die berg toch maar beklimmen en ervoor gaan, kan het ook meevallen. Boven komen kost moeite, maar opent ook onze ogen. Alles overziend denken we dan ‘was dát het nou?’

Jezus beklimt met zijn leerlingen de berg Tabor, Abraham met een onbestemd gevoel de berg bij Moria. Op Goede Vrijdag beklimt Jezus de berg Golgotha. Jezus weet dat Hij niet gespaard wordt als Isaak. Hij zou er als een berg tegenop kunnen zien. Als Jezus de Tabor beklimt, ziet Hij alles in het juiste perspectief. Tabor is het symbool van uitzicht. De klim is voorbij. Van bovenaf lijken zorgen en angst maar klein. Voor de leerlingen die meeklommen, verandert ook het perspectief. Jezus is niet alleen de Mensenzoon die aankondigt dat Hij moet lijden en sterven. Hij toont zijn heerlijkheid. Een preview van Pasen, de verrijzenis. Boven op de berg zie je niet de dood, maar het leven. Hoezeer je er eerst ook tegenop kunt zien… Hij is teken van hoop en die hoop doet leven.

Wij mensen staan vaak als het ware beneden aan de voet van de berg. We zien als een berg op tegen de toekomst. Zorgen, ziekte, lijden, pijn, tegenslag. Het lijkt alsof dat het enige is. Uitzichtloos. Geen perspectief en geen toekomst. Was het maar afgelopen... Uitzichtloos lijden moet beëindigd worden. Eenzaamheid kan wanhopig maken met alleen je eigen gedachten. Als een relatie stukloopt of een dierbare je ontvalt, stort je wereld in. Je ziet alleen het gemis. Als je schulden hebt, lijkt er vaak geen uitweg meer. Hoeveel mensen denken niet dat hun situatie uitzichtloos is? Als je focust op je probleem en onderaan tegen die berg opkijkt, hoe zwaar kan je leven dan zijn?

Jezus nodigt ons allemaal uit om de berg op te gaan. Hij pakt onze hand vast, geeft ons kracht om op te staan en te klimmen. Dat is soms zwaar. Het vraagt veel om je geest los te maken van het uitzichtloze probleem en op te staan. Maar als we doorzetten, volhouden en boven komen, toont Jezus ook aan ons wie Hij is: de Levende. Hij toont het uitzicht over ons leven.

Met Jezus op de berg ben je niet meer alleen met je zorgen. Hij slaat zijn arm om je heen en laat je voelen dat geen enkele situatie uitzichtloos is. Hij neemt jouw pijn en zorgen op zijn schouders, draagt ze naar Golgotha en geeft ze je terug als genade en troost met Pasen. Zo vieren we ook de eucharistie. We zijn met Jezus op de berg, waar een tafel klaarstaat. Hier op de berg toont Hij zichzelf en geeft Hij zichzelf, zijn Lichaam en Bloed, biedt Hij ons leven en uitzicht, heerlijkheid en hoop.