1e lezing: Hand.2,42-47
2e lezing: 1 Petr.1,3-9  
Evangelie: Joh.20,19-31  

Barmhartigheid geven

Jezus zegt tot driemaal toe in het evangelie van vandaag: “Vrede zij u.” In de eucharistieviering wensen we elkaar ook de vrede toe, na het Onze Vader en voordat we de heilige communie gaan ontvangen. Het lijkt zo een gewone wens, maar staan we er wel bij stil hoe belangrijk die ‘gewone’ wens eigenlijk is? Als we alleen al eens kijken op hoeveel plaatsen op de wereld er geen vrede, maar oorlog en dreiging is. Als we kijken op het kleine persoonlijke niveau: tussen hoeveel mensen onderling is er geen vrede, maar ruzie en haat? Als we dat bedenken, beseffen we hoe belangrijk deze wens is en nog meer: hoe belangrijk de uitvoering ervan is! Het moet niet bij woorden blijven, maar tot daden komen.

En staan we ook wel eens stil bij de plaats van de vredeswens in de heilige mis? In het Onze Vader vragen we God om ons onze fouten te vergeven, zoals we dat ook aan anderen hebben gedaan. En vóór het ontvangen van de communie wensen we elkaar vrede, maken we het goed met elkaar. Jezus zegt ook: “Als één van u nadert tot het altaar om een offer te brengen en bedenkt dat hij ruzie heeft met zijn broeder of zuster, laat hij dat dan eerst goedmaken voordat hij het offer komt brengen.” Daarom wensen we elkaar de vrede, om met een gerust hart, een zuiver geweten de communie te mogen ontvangen. Laten we dat bedenken als we elkaar straks weer de vrede wensen, dat onze wens ook oprecht mag zijn.

De vrede van God is ook de Goddelijke barmhartigheid. Vandaag is de zondag van de Goddelijke Barmhartigheid. God vergeeft ons onze zonden, onze fouten. Hij schenkt ons rijkelijk zijn barmhartigheid, maar verwacht wel van ons dat wij die ook aan onze medemensen doorgeven. Gods gaven moeten niet bij ons blijven hangen. God wil dat wij ook zelf barmhartig zijn. Daarom geven we de vrede ook door. Dat zien we ook bij de eerste christenen, zoals we in de tekst uit de Handelingen hebben gehoord: ze delen alles, breken samen het brood, loven samen de Heer, zijn er steeds voor elkaar. Daarom maken ze ook zo’n indruk op hun omgeving. Als wij nu als christenen ook zo gaan leven, maken we ook indruk op onze omgeving en zal ook in ons land het geloof weer tot bloei komen. Een waarlijk beleefd christendom, van liefde en barmhartigheid, van samen delen en samen bidden, dat steekt aan, dat roept op tot navolging.

Als je barmhartigheid betoont, kun je God ontmoeten: in je medemens. En Jezus zendt ons via de apostelen ook uit om barmhartig te zijn: Hij geeft ons de opdracht zonden te vergeven, barmhartigheid te geven. Elkaar vergeven, zoals ook God ons vergeven heeft. Laten we dat doen, als echte christenen: elkaar oprecht de vrede toewensen, elkaar vergeven, Gods barmhartigheid, die wij ondervonden hebben, doorgeven.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie