1e lezing: Ex.3,1 8a.13-15
2e lezing: 1 Kor.10,1 6.10-12
Evangelie: Lc.13,1-9

Steeds een nieuwe kans

Als er ergens in onze omgeving iemand heel plotseling overlijdt of een ongeluk krijgt, dan komt het einde ineens heel dichtbij. De mensen in Jezus’ omgeving hebben het ook juist over een paar rampen, die zich hebben voltrokken. Heb je het gehoord? Vreselijk! Achttien doden toen de toren van Siloam instortte! Zelfs nu is dat nog voorpaginanieuws.

Jezus reageert heel nuchter: “Dat had u inderdaad zelf kunnen zijn.” De vraag: “Denken jullie dat alleen die arme drommels zondaars waren?”, is de vraag naar onze verantwoording die eens moet komen. God heeft heel veel geduld met ons mensen. Hij veroordeelt ons niet en dat moesten wij met elkaar dan ook maar niet doen. Maar eens wordt de balans opgemaakt. En als je nuchter om je heen kijkt is er helemaal geen reden om je zo onbezorgd te gedragen alsof die dag nog héél lang wegblijft. Vandaag kan je laatste dag zijn…

Toch zijn deze woorden helemaal niet bedoeld om ons bang te maken of God voor te stellen als een boeman die je ineens overvalt met een plotselinge dood. God wordt door Jezus juist verkondigd als Degene die geduld met ons heeft. Hij geeft vrijheid en vertrouwen. Hij wil niet omhakken, maar nieuwe kansen geven. Dat is het beeld van de onvruchtbare vijgenboom uit de parabel. Natuurlijk hebben de mensen allang gezien dat er niets deugt aan die boom en het daarom niet meer goed komt. Maar God zegt dan: nee, niet meteen oordelen. Eerst nog wat bijmesten. Meer investeren, meer genade geven. En pas dan, als het echt niet anders kan, op de tijd die God bestemt voor ieder, dan pas omhakken. Elke dag een nieuwe kans.

Op deze manier komt de nadruk niet te liggen op God die je oordeelt, maar op God die kansen blijft geven. Onze God is de God die zich niet voor niets aan Mozes laat kennen als “Ik ben die er is.” God is trouw, Hij laat zich kennen van zijn beste kant. Hij wil ons uitdagen om de kansen die Hij geeft met beide handen aan te pakken. Een serieuze oproep van God die serieus wil worden genomen. Als dan ineens die dag komt, klaag dan niet alsof God niet goed genoeg is geweest. 

De Veertigdagentijd mag voor ons allemaal een oproep zijn om even stil te staan bij al die kansen. Vandaag is de dag van het heil, nu is het de tijd om je te bekeren en je van je beste kant te laten zien aan God. Nu alleen de daad bij het woord voegen.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie