1e lezing: Jes.7,10-14  
2e lezing:Rom.1,1-7  
Evangelie: Mt.1,18-24  

Jozef leidt ons van twijfel naar geloof

Regelmatig klinkt in de kerstliederen het woord Emmanuel. Emmanuel betekent God-met-ons. Hij is lang geleden beloofd door de profeet. Nu wordt in het Kerstkind deze belofte door God ingelost. De Emmanuel is de nabije God, die ons leven wilde delen. Hij wilde niet op afstand blijven, maar in de nood naast de mens gaan staat. Hij is in ons midden gekomen als mens van vlees en bloed, opdat Hij ons leven zou delen en ons lijden verlichten. Emmanuel (God-met-ons), zo luidt de naam van het Kerstkind. Die naam is eigenlijk een levensprogramma. Deze naam wordt concreet in het kind van Maria, Jezus, in wie God bij ons wil zijn; in wie God zijn oren niet sluit voor het geschrei van deze wereld; in wie Hij zijn gelaat niet afwendt van het menselijke lot dat op zo vele plaatsen een onmenselijke gestalte is geworden. In een wereld die altijd weer haar plekken kent van armoede, honger, verdreven worden.

Voor ons mensen van de 21e eeuw is de naam Emmanuel maar moeilijk te begrijpen. Twijfels kunnen ons overvallen. Kan God wel zo dichtbij komen? Wij maken ons juist voorstellingen van God als degene die ‘in den hoge’ vertoeft, ongrijpbaar, onaantastbaar. Maar de twijfels zijn van alle tijden. Het evangelie geeft ons altijd ook de personen aan, die ons kunnen begeleiden op die weg van twijfel naar geloof. In het evangelie van vandaag kunnen wij de weg samen met Jozef gaan, die aan ons wordt voorgesteld in zijn angst en twijfel, maar ook in zijn geloof. Als moderne mensen vragen wij ons samen met Jozef af: "Hoe kan God mens worden? Is dat alles wel waar?" Is godsdienst misschien maar een droom van hongerige mensen? Is het nostalgie of een soort verdoving bij tegenslag? Wij kunnen bekoord worden tot in de heiligste dingen. Zo was het immers ook Jozef vergaan. Hij werd op de proef gesteld in wat hem het heiligste was: in zijn liefde tot Maria en in de bedoelingen van God met haar.

In Jozef herkennen we onze eigen worsteling van het geloof, die wij allen op een of andere manier meemaken. Maar wij zien Jozef ook in zijn geloofsovergave. Hij durft het aan om te geloven en te vertrouwen. Hij durft het aan om aan te nemen, dat de werkelijkheid groter is dan zijn beperkte verstand. Hij durft het aan om het eenvoudige woord van de engel ter harte te nemen. Hij schenkt geloof aan dat eenvoudige woord. Daarmee is Jozef belangrijk geworden. Hij kan ons leiden van twijfel tot geloof. Hij geeft ons aan, hoe wij kunnen standhouden. Het is het eenvoudige vertrouwen op God. Wij kijken naar Maria en Jozef, twee adventsfiguren in wie geloof vlees en bloed geworden is. Hoe meer wij stil staan bij hun leven, hoe meer ook hun geloof ons geloof wordt. Veel woorden zijn niet nodig. Hun geleefd gelovig voorbeeld is ons genoeg. Moge ook in ons leven dat geloof in het Kerstkind groeien. Dan kan het Kerstmis worden.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie