1e lezing: Jer.1,4-5.17-19
2e lezing: 1 Kor.12,31-13,13 of:13,4-13  
Evangelie: Lc.4,21-30  

Open je hart

Paus Franciscus heeft heel vaak kritiek op conservatieve gelovigen die in zijn ogen ‘rigide’ zijn, die hun hart gesloten houden voor het vernieuwende van de Geest of blijven hangen in dingen van het verleden. Zulke kritiek kan hard klinken, maar het verschilt niet zoveel van de woorden van Jesaja en andere profeten. Ook Jezus loopt er tegenaan. Men zou het woord ‘rigide’ of ‘conservatief’ gemakkelijk kunnen vervangen door ‘halsstarrig’. En dan past het bij de houding van veel Schriftgeleerden en Farizeeën, maar ook bij de bewoners van Nazareth.

Wat is er aan de hand dat de mensen aan de ene kant erkennen dat Jezus woorden ‘vol van genade’ spreekt, zoals ze ook met eigen ogen konden zien dat in hun midden een moeder ‘vol van genade’ leefde met de goede Jozef? Men erkent wel dat er een heel bijzonder gezin in hun midden leefde, echte heiligen. En toch kunnen ze niet geloven dat Degene die ze aanzien voor de zoon van de brave Jozef, vol van Gods Geest zou kunnen spreken. Wat een halsstarrigheid om jezelf zo af te sluiten en liever te blijven hangen in eigen ideeën over God. Ja, als Jezus nu weldoende zou rondgaan om iedereen te genezen, dán… Nou, zouden de mensen dan wel zijn gaan geloven? Wat is dat voor een geloof dat eerst wil zien en dan geloven? Is het wel geloof als men Jezus zelf eigenlijk niet gelooft en dan wel verwacht dat Hij wonderen gaat doen? Is dat niet een soort heidens geloof in tovenarij? Wij geloven in God, in Jezus, en of er wonderen komen is een tweede, daar doen we het niet voor.

Wij mensen van de 21e eeuw mogen ons best afvragen wat ons geloof eigenlijk voorstelt. Wij bereiden ons voor op een synode over de Kerk van de toekomst. Een Kerk die luistert naar wat de Geest ons zeggen wil. Maar zijn zeer velen onder ons eigenlijk niet net zo conservatief als de inwoners van Nazareth? Wij vinden al onze gewoontes vaak wel best. Of we een band met Jezus hebben en echt in Hem geloven, vragen we ons vaak niet eens af. Als we maar onze kerkelijke gewoontes kunnen doen. Als we maar onze kaarsjes kunnen branden voor onze menselijke nood. Terwijl God van iedere gedoopte veel meer vraagt. Hij vraagt levensvernieuwing, openheid voor het avontuur van leerling-zijn, met Jezus op weg gaan. Op weg naar het Rijk Gods dat niet per se gevonden wordt in de Kerk zoals die altijd geweest is. Verantwoordelijk en missionair worden. Hoe velen haken niet af bij het idee dat dingen anders zouden kunnen gaan? Zijn velen van ons… niet net zo conservatief als de Nazareners?

Laten we ons hart dus openen deze zondag. Voor de woorden vol van genade, voor de persoon van Jezus. Niet denken dat we Hem wel kennen, maar elke dag opnieuw openstaan voor wat de Geest van ons vraagt. Luisteren met ons hart. Alleen wie durft te veranderen en met Jezus op weg gaat, vindt de schatten van het hemels Rijk.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie