1e lezing: 2 Kron.36,14-16.19-23  
2e lezing: Ef.2,4-10
Evangelie: Joh.3,14-21  

Het menselijk gelaat van God

We kennen het verhaal uit het Oude testament hoe een slang ooit door Mozes op een paal werd geheven. Het was een teken van genezing tegen het gif van een slangenbeet. De omhoog geheven slang is het symbool geworden van de geneeskunde. Dit symbool wordt ons vandaag in het evangelie gegeven tegen de ziekte van onze ziel. Het stelt Jezus voor aan de paal van het kruis. En voor christenen is het een teken van heil. Het wil ons beschermen en een huis of plek zonder kruis is als een woestijn met giftige slangen.

Dit sluit aan bij de evangelist Johannes, voor wie het kruis niet zozeer een teken is van vernedering of ondergang, maar veeleer een beeld van verheffing en genezing. In de gelovige blik van Johannes besteeg Jezus zijn kruis niet als een veroordeelde, maar als een koning die zijn troon bestijgt.

De mens die kijkt met de ogen van Johannes ziet wat de Schriften vandaag verwoorden. Je ogen zien dat mens en wereld geen toevalsproducten zijn. Je ziet dat God in Jezus Christus een menselijk gelaat heeft aangenomen. Je ziet dat God van ons houdt en dat dit onze redding is, letterlijk en figuurlijk ons lijfsbehoud.

Want Jezus is door God naar ons gezonden om ons te redden en niet om ons te oordelen. Het is aan ons om ons oordeel in Gods hand te leggen, dan zijn onze daden in God verricht en komen we naar het licht zoals Johannes ons verhaalt.