1e lezing: Jes.6,1-2a.3-8
2e lezing: 1 Kor.15,1-11 of:3-8.11  
Evangelie: Lc.5,1-11  

Vertrouw op Gods woord

Het lijkt tegenwoordig wel alsof mensen in politiek of Kerk alleen dan iets te bieden hebben als hun persoonlijke inbreng volmaakt is. Mag het dan nog vreemd heten dat de groten van deze aarde menselijke zwakheid en fouten proberen te verdoezelen en weg te moffelen?

Het evangelie van deze zondag volgt een totaal andere weg. Wanneer Petrus merkt dat Jezus met hem grootse plannen heeft, zegt hij onomwonden :"Ga weg van mij, want ik ben een zondig mens." Dit feit echter maakt hem in Jezus’ ogen niet ongeschikt voor het bootje van de Kerk. De Kerk krijgt meer dan eens het verwijt dat zij weinig begrip toont voor menselijk falen. De Kerk heeft een te strenge moraal. De Kerk is niet menselijk.

Het evangelie van vandaag toont ons dus een totaal andere kerkelijke realiteit. Voordat Petrus wordt aangesteld tot hoofd van de Kerk, bekent hij zelf zijn onmacht en ellende. Is het dan verstandig om met ellendige, onmachtige en zwakke mensen iets groots te beginnen? Het antwoord op deze vraag hangt af van het uitgangspunt. Wat verwacht ik van hooggeplaatste mensen? In de politiek wordt helaas steeds meer waarde gehecht aan menselijke uitstraling en steeds minder aan de inhoud van het partijprogram. Wat staat op deze manier na menselijk falen nog overeind?

Zo is het echter niet in het evangelie. Petrus faalt vandaag over de gehele linie: "Meester, de hele nacht hebben we gezwoegd zonder iets te vangen...". Menselijk gesproken heeft Petrus niets gepresteerd. Je kunt hem gerust op een lijn stellen met kerkelijke leiders, die bijvoorbeeld bestuurlijk gezien slechts in geringe mate uit de verf komen. Of wat dacht u van priesters en bisschoppen die zich niet weten te verkopen of zelfs de plank volledig misslaan? "Meester, de hele nacht hebben we gezwoegd zonder iets te vangen, maar op uw woord zal ik de netten uitgooien." Hier vinden wij het geheim van de Kerk. Hier vinden wij het uiteindelijk antwoord op menselijk falen.

De Kerk is inderdaad zwak omdat zij door mensen gedragen wordt. Sterker nog: de Kerk is tot niets in staat wanneer zij tracht te bouwen louter vanuit menselijke kracht. Sommigen menen dat het de Kerk goed gaat als de bisschoppen door het volk gekozen zouden worden. De politiek toont ons de vruchten van een keuze, louter gebaseerd op menselijke uitstraling. In de praktijk is de Kerk juist dan onverbiddelijk wanneer mensen alleen bouwen op eigen kunnen. De Kerk grijpt in wanneer haar medewerkers er genoegen mee nemen om in eigen naam en op eigen krachten de netten uit te gooien. "Maar op uw woord zal ik de netten uitgooien." Petrus bouwt op Jezus' Woord en daarom blijft succes niet uit: "Ze deden het en vingen zulk een massa vissen in hun netten dat deze dreigden te scheuren."

Petrus heeft succes, maar hij schrijft het niet toe aan zichzelf. Integendeel, hij valt Jezus te voet en zegt: "Heer, ga van mij weg, want ik ben een zondig mens." Wat te doen met menselijke zwakheid? De Kerk heeft de naam maar in feite maken anderen, bijvoorbeeld de media, korte metten met menselijke zwakheid. Wij mogen als christengelovigen zwak zijn. Paulus zegt: “Wanneer ik zwak ben, ben ik sterk.” De zwakheid kan mij namelijk uitnodigen alleen te bouwen op God: "Op uw woord zal ik de netten uitgooien." Zo zal de Kerk ondanks menselijke zwakheid ook in de toekomst vruchten dragen, wanneer zij op Jezus’ Woord en alleen in zijn naam haar netten uitgooit.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie

Illustratie: afbeelding van Jezus en de leerlingen in de boot, in de Centenkapel in Ulestraten.