1e lezing: 1 Sam. 26,2.7-9.12-13.22-23
2e lezing: 1 Kor. 15,45-49
Evangelie: Lc.6,27-38

Laat liefde altijd van onze kant komen

De liefde kan niet van een kant komen. Van welke kant komt ze eigenlijk? Dat zien wij in de wereld om ons heen: de grote heren die iets onder elkaar regelen, omdat de ene dienst de andere waard is. Dat zien we in het groot bij de rijke landen die elkaar de bal toespelen. Het goede gaat rond onder de goeden die het goed met elkaar kunnen vinden. Het goede blijft in een gesloten circuit. Het komt niet verder, buiten de kring. Het gevolg is dat de armen ernaast zitten; de arme landen hebben het nakijken, de minder getalenteerden, de minder welbespraakten. Zo gaat het vaak ook met ons. Wij hebben onze eigen bekenden, onze eigen club en wie wil toetreden, moet zich eerst waarmaken: het moet ons iets opleveren, want liefde kan niet van een kant komen.

Jezus zet vandaag deze menselijke levenswijsheid op zijn kop. Hij draait ze zelfs compleet om. Liefde mag (of moet) zelfs van een kant komen. "Tot u die naar Mij luistert, zeg Ik: Bemint uw vijanden, doet wel aan die u haten, zegent hen die u vervloeken en bidt voor hen die U mishandelen." Wij worden door met Jezus om te gaan een liefde rijker. Hij verrijkt ons vandaag met de liefde van God zelf. De liefde van God voor Jezus, maar ook voor ons.

Wij hebben een aardje naar ons Vaartje. Dat wil zeggen, dat wij geschapen zijn naar Gods beeld en gelijkenis. Meer nog, het doopsel heeft ons herschapen naar het beeld van Jezus zelf. Dat klinkt mooi, maar het is niet zo gemakkelijk in de uitvoering. Kan de genade van het doopsel voorkeur voor bepaalde mensen en vooral ook afkeer van anderen zo maar overwinnen? Wanneer Jezus vandaag spreekt over een liefde die van een kant komt, dan is dat vooreerst Gods liefde. God gaat ons in de opdracht van vandaag namelijk voor. Zo heeft God ons liefgehad en verlost, toen wij nog vijanden waren. “Niet wij hebben God liefgehad... Hij heeft ons het eerst liefgehad en Hij heeft voor ons zijn eigen Zoon niet gespaard.”

Christen zijn betekent dat wij op deze Goddelijke Zoon mogen lijken. Dat is onze opdracht en die is niet onmogelijk. “Wij worden immers niet alleen kinderen van God genoemd, we zijn het ook.” Leven wij overeenkomstig onze waardigheid? "Dan zal uw loon groot zijn, dan zult gij kinderen zijn van de Allerhoogste die immers ook goed is voor de ondankbaren en slechten."

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie