Zondagavond 28 april: De genade van ontmoetingen
Het is goed begonnen. Nou ja, het vliegtuig heeft wat vertraging, maar aangekomen in Rome is het goed geregeld. Op de parkeerplaats van het Vaticaan staat het busje keurig te wachten, wordt mijn naam genoteerd en vindt al de eerste uitwisseling plaats. Je merkt al meteen wat de genade is van ontmoeting. In hetzelfde vliegtuig heeft ook een pastoor uit het Keulse bisdom gezeten en een andere uit Münster. Met die van Münster raak ik in een aardig kennismakingsgesprek. Hij is pastoor van Bocholt. Maar ook een van de facilitatoren spreek ik. Een Franse zuster die ook al meegewerkt heeft aan de synode in oktober. Een prachtige ervaring, waarvoor zij haar normale werk als dokter toch graag onderbreekt. Ze vindt het een genade om dat kwetsbare proces van een synodale kerk voor haar ogen te zien ontwikkelen.
In de bus naar Sacrofano kom ik terecht bij een Oekraïense priester van de Grieks-katholieke kerk maar werkzaam in Liverpool. Dat is natuurlijk een hele andere ervaring. Niet alleen de oorlog in Oekraïne komt ter sprake, ook oecumene, immigratie, brexit en de bijzondere situatie van Liverpool. Hoe ze het klaar gekregen hebben weet ik niet, maar zij hebben op een of andere manier meer tijd kunnen gebruiken in het synodale proces, goed kunnen voorbereiden en daarmee een echt positieve ervaring kunnen opdoen.
Aangekomen op de locatie en nadat ieder zijn kamer heeft toebedeeld gekregen, is er nog tijd voor een late avondboterham. Ik zit aan tafel met de afgevaardigde van de Scandinavische bisschoppenconferentie: een Deen, soms pastoor, dan weer rector voor de priesterformatie en dan weer verantwoordelijk voor de katholieke scholen in Denemarken. Vooral dat laatste is interessant. De katholieke school als fenomeen is in Denemarken zeer gewild. Nee, het wordt niet alleen gerund door katholieken en er zijn ook genoeg niet-katholieke leerlingen, maar hun katholieke filosofie en beleving is een meerwaarde voor de samenleving en de opvoeding. Juist de inclusiviteit in combinatie met identiteit maakt het tot een sterk missionair instrument.
Tot nu toe heeft er nog geen enkel officieel programma plaatsgevonden behalve dat ik de sleutel van mijn kamer heb omgedraaid en ik vind het nu al een succesvolle ervaring. Ik ben benieuwd wat komen gaat.