1e lezing: Ex.34,4b‑6.8‑9
2e lezing: 2 Kor.13,11‑13
Evangelie: Joh.3,16‑18  

Niet in woorden te vatten

Zojuist luisterden wij in het evangelie naar een passage uit het gesprek dat Nikodemus met Jezus heeft gehad. Daar werd onder andere gezegd: “Opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan.” Wij mensen, wij kunnen nogal wat verliezen. Verliezen en verloren raken is een ervaring die breed wordt gedeeld. Je werk, rijkdom en gezondheid: je bouwt het langzaam op maar verliest het vaak heel snel. Mensen kun je vasthouden, maar voor hoelang? Uiteindelijk verliezen mensen ook elkaar. Verliezen, in het groot en in het klein: een ervaring die ingrijpend kan zijn.

Het hoogfeest van de Drie-eenheid is als een slotakkoord van alle feesten die wij de afgelopen weken hebben gevierd. Wij belijden dat God één is in drie personen. Iets dat onmogelijk is: één zijn en toch ook weer drie personen. Het is één of het is drie, en niet beiden tegelijk, één is niet drie en drie is niet één. Waarom hebben we het dan toch over dit soort onmogelijke zaken?

Het antwoord is dat de Drie-eenheid ons er op wijst dat God uiteindelijk niet met woorden te vatten is, woorden schieten steeds tekort. We kunnen Hem er mee naderen, maar we kunnen Hem er nooit mee grijpen. God is een geheim dat door mensen niet te doorgronden is. Dat is Drie-eenheid: een etiket dat het onnoembare toch een naam geeft. Dat is Drie-eenheid: het wonderlijke besef namelijk dat al wie gelooft in de Vader, Zoon en heilige Geest een diepe vreugde en vrede in zijn hart hoort klinken. Of om het met de woorden van het evangelie te zeggen: “..dat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan…”

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de de dagelijkse liturgie

IIllustratie: H. Drie-eenheid op een 15e eeuws schilderij uit de zogeheten Nederrijnse School.