Preek van Mgr. Ron van den Hout bij gelegenheid van de 'Dag van het Godgewijde Leven' op zondag 2 februari 2025 in Merkelbeek (vespers)

De antifonen van de tweede vespers van vandaag (Maria Lichtmis) vertellen het verhaal van de opdracht van Jezus in de tempel 40 dagen na zijn geboorte. Op de 8ste dag had hij zijn naam al ontvangen (besnijdenis). Van Maria kennen we in het Oosten en het Westen nog een ander ‘toewijdingsfeest’: 21 november, opdracht van Maria. Vanaf haar onbevlekte ontvangenis en geboorte heeft de maagd Maria zich geheel toegewijd aan God. Vandaag staat ze in de tempel met Jozef haar man, en samen wijden zij hun Zoon aan God toe volgens het voorschrift van de Joodse wet.

Iemand anders – je kind – toewijden aan God is ook een toewijding van jezelf. Ik ken ouders die heel bewust hun kinderen hebben laten dopen en aan Maria hebben toegewijd. Ik weet zeker dat in de toewijding van de kinderen ook de ouders hun eigen toewijding hebben beleefd.

Jezelf toewijden aan iets … of aan God? Is dat nog van deze tijd? Jazeker, er zijn heel veel mensen die zich zeer gemotiveerd aan een bepaalde zaak geven. Denken we aan de mensen van Extinction Rebellion, aan de activisten tegen Zwarte Piet. Ik bewonder hun doorzettingsvermogen en wilskracht, al kan ik voor deze zaken niet warmlopen. Het doet me denken aan de woorden van het evangelie: “De kinderen van deze wereld handelen onderling met meer overleg dan de kinderen van het licht” (Lc 16,8). Ook ouders kunnen zeer toegewijd zijn aan hun kinderen; ze hebben alles voor hen over, ze mogen niets te kort komen. Soms is het evenwicht zoek en worden de kinderen prinsjes en prinsesjes.

De toewijding die Jezus ondergaat – en zelf helemaal heeft beleefd – is een toewijding aan God ten bate van de redding van de mensheid. Het is een toewijding die lijden en dood met zich mee zal brengen. Jezus zal op allerlei manieren op de proef worden gesteld.

De hele kerkgeschiedenis door hebben mannen en vrouwen zich aan God toegewijd. Het begon met de martelaren, de asceten en de maagden. Iedere tijd heeft een eigen vorm van evangelisch leven voortgebracht, of meerdere vormen van evangelisch leven. Het is een rijkdom geworden van vele charisma’s, van teruggetrokken en contemplatief tot apostolisch en missionair.

In 1997 heeft H. Johannes Paulus II deze dag ingesteld. Hij beschouwt het als “een middel om de gehele kerk te brengen tot een steeds grotere hoogachting voor het getuigenis van mannen en vrouwen die besloten hebben Christus van meer nabij te volgen door het beoefenen van de evangelische raden. Tegelijk is deze dag bedoeld als een goede gelegenheid voor de godgewijde personen om hun verbintenis te vernieuwen en hun overgave aan de Heer te verlevendigen.” De toenmalige paus nodigde de religieuzen uit om zich te verzamelen rondom de bisschop om te getuigen van hun eigen, specifieke roeping.

Ik ben in een bisdom terecht gekomen waar – vanuit mijn beleving en geschiedenis – veel religieuzen wonen en werken: congregaties in een afbouwfase of afrondingsfase, congregaties die een doorstart maken met buitenlandse medezusters en medebroeders en congregaties en gemeenschappen die nieuw zijn. Elke tijd zal voortbrengen wat nodig is.

Graag wil ik u danken voor uw presentie in ons bisdom, uw gebed, uw inzet voor de mensen in nood en uw verbondenheid met het bisdom en de wereldkerk. We willen niet geïsoleerd werken voor het Rijk Gods maar we beseffen dat we dat samen moeten doen, ieder vanuit onze eigen spiritualiteit en één in het geloof.

+ Ron van den Hout,
bisschop van Roermond

(c) Foto: Peter Philips