De lange zondag van het jaar breekt weer aan: vakantie - zo mag je zeggen - is de rustdag van het jaar. Onze menselijke inspanningen om allerlei doelen te halen: het hoort bij ons leven. Maar wat er net zo goed bij hoort, wat nog wezenlijker is dan ons zorgen maken, is beseffen dat de eerste zorg die van God voor ons is.  

Geloof, vertrouwen dat God zoveel om ons mensen geeft, dat hij onze zorgen wel kent en erin zal voorzien op het moment dat het echt nodig is. Dat klinkt gruwelijk naïef, maar het is een oproep om ons een bepaalde manier van denken en doen eigen te maken. 

Jezus zegt in het Matteüs-evangelie: “Wees niet bezorgd om je leven, over wat je zult eten en wat je zult drinken. Het leven is meer dan het voedsel, het lichaam is meer dan de kleding. Uw hemelse Vader weet wel dat je die dingen nodig hebt.” Met andere woorden zegt Hij: Wat maak je je toch veel zorgen. Probeer niet alles zelf in de hand te houden, maar vertrouw erop dat je in Gods hand bent.

Het verhaal van Johannes XXIII  zal bij deze en gene wel bekend zijn. Deze paus had het Tweede Vaticaans concilie, nu 60 jaar geleden, bijeengeroepen en het verloop van die wereldwijde kerkvergadering bracht hem veel zorgen. Zozeer dat hij er slecht van ging slapen. Tijdens weer een nacht van slecht slapen, verscheen hem Christus in een droom die zei: “Johannes, wat maak je je toch veel zorgen om de kerk. Van wie is die kerk nou ? Van jou of van mij?”

We hoeven ons niet te laten overmeesteren door angsten of zorgen, maar mogen vertrouwen dat er Een is die zorg heeft voor ons. In de eerste Petrusbrief staat het heel mooi: “Schuif al uw zorgen op hem af, want Hij heeft zorg voor u.” 

Bovendien: een krampachtige manier om het leven in handen te houden, maakt ons niet gelukkig. We merken in onze dagen dat mensen alles hebben en toch iets wezenlijks missen. Met de woorden van Jezus in het evangelie van Matteüs: “We ontdekken dat het lichaam meer is dan het eten en het leven meer is dan de kleding.” Houden we ons niet zoveel bezig met de voorwaarden om het leven goed te houden dat we daardoor vergeten zelf te leven ?

Een vreemd maar sprekend voorbeeld daarvan: Sinds de opkomst van de digitale fotografie werd het bij het dopen steeds erger: op enig moment was er een doopsel in mijn toenmalige kerk, waarbij vijftien mensen aanwezig waren en acht daarvan waren continu foto’s aan het maken met hun mobieltje. Natuurlijk: wat foto’s vormen een aardig aandenken aan de doop, maar soms zijn mensen zo intensief bezig door de lens te kijken dat ze niet meer beleven wat er op dat moment zelf gebeurt. Dan ben je zo bezig met het vastleggen van de herinneringen van de toekomst, dat je het leven van het moment zelf vergeet.

Leef nu, zegt Jezus: de dag van morgen zorgt voor zichzelf. Met al je zorgen kun je trouwens je leven toch geen dag langer maken. Leef nu. Maar dat is geen vrijbriefje om er egoïstisch op los te leven. Het is hooguit een vrijbrief om ons niet als slaaf van onze zorgen van morgen te gedragen. Het is een vrijbrief om te leven in het besef dat we Gods kinderen zijn en dat hij ons niet alleen vandaag maar alle dagen in zijn hand houdt. Fijne vakantie gewenst !

+ Harrie Smeets
bisschop van Roermond