Tijdens een rechtstreekse tv-uitzending vanuit de Sint-Christoffelkathedraal in Roermond heeft bisschop Ron van den Hout zondag 29 december het Jubeljaar 2025 voor het bisdom Roermond geopend. Bijgaand zijn preek tijdens die viering.

1Sam 1,20-22.24-28
1Joh 3,1-2.21-24
Lc 2,41-52

De meeste jaren van zijn leven leefde Jezus verborgen in het gezin te Nazareth, in de familiekring die we ons groter voor mogen stellen dan alleen Maria, Jozef en Jezus. Hij leefde van de handenarbeid. Hij ging elke sabbat trouw naar de synagoge. Hij leefde godsdienstig. Hij deelde het leven van de mensen. Het enige dat we weten van deze verborgen jaren is dat Hij onderdanig was aan zijn ouders en dat Hij toenam in wijsheid en welgevalligheid bij God en de mensen. Hoe voorbeeldig wil je het hebben, als ouders en als maatschappij. Jezus was een voorbeeldig Kind.

Het vierde gebod ‘eer uw vader en uw moeder’ betreft niet alleen onze biologische of wettelijke ouders en opvoeders, maar ook mensen in onze samenleving die ongehuwd of kinderloos door het leven gaan. De catechismus heeft de volgende passage. “Sommige mensen huwen niet, omdat ze de zorg voor hun ouders of voor hun broers of zussen op zich willen nemen, of om zich uitsluitend aan hun beroep te wijden of om andere achtenswaardige redenen. Zij kunnen in grote mate bijdragen tot het welzijn van de menselijke gemeenschap.” In een samenleving waar het huwelijk hoog wordt aangeslagen, is ook het ongehuwde leven een bijzonder teken, niet alleen het ongehuwde leven van de priester en de kloosterling, maar ook het ongehuwde leven van de man of vrouw in de maatschappij. Je zou het een eigen charisma kunnen noemen.

Deze ongehuwden en kinderloze echtparen kunnen de zaligsprekingen op een bijzondere wijze in praktijk brengen. Ze dienen God en de naasten op een onbaatzuchtige manier. Ze kunnen gezinnen ondersteunen in hun familieleven. Het is verrijkend als ongehuwden bij een gezin worden betrokken en het is voor gehuwden en kinderen in een gezin ook goed te weten dat het ongehuwde leven waarde heeft en van betekenis is.

Het gezin is de kleinste vorm van gemeenschap, een natuurlijke vorm, gegeven met de schepping: man – vrouw – kinderen. Het gezin is ook de kleinste vorm van Kerk-zijn. In het gezin leert het kind spontaan met anderen te leven, te geven en te nemen, op te komen voor zichzelf, maar ook: zichzelf neerleggen bij wat vader en moeder besloten hebben, of bij wat gewoon niet kan.

Het eigen gezin is ook belangrijk omdat het leven niet altijd een feest kan zijn en niet altijd spetterend is. Het alledaagse en gewone is belangrijk. Feesten krijgen pas betekenis als het leven gewoon is, en soms zelfs saai. Dat hoort erbij. Het gezin moet ook de plek zijn waar stilte wordt geleerd, waar rust is en basisvertrouwen, waar kinderen gewoon en zonder vragen en twijfels worden geaccepteerd en bemind.

De houding van zichzelf leer je in het gezin, van je vader en je moeder, maar ook van je oma en opa en van die ongehuwde tante en oom. In het gezin zal het geloof worden doorgegeven als een levenshouding. Want de ouders zijn – als het goed is – de eerste geloofsverkondigers. Zij brengen de kinderen groot tot zelfstandigheid en tot het ontdekken van hun eigen roeping. Ouders helpen de kinderen om gelovige mensen te worden.

Jezus was gehoorzaam aan zijn ouders, Hij kende de gehoorzaamheid van het geloof. Hij maakte zich de jaarlijkse bedevaart naar Jeruzalem eigen. Hij werd ermee opgevoed. Maar Hij ging toch ook zijn eigen weg. Voor Hem was het allerbelangrijkste om bij de Vader te zijn. Onze pelgrimstocht van hoop leidt ook tot de Vader die ons opwacht en ons wil ontvangen. Naar Hem zijn wij onderweg. Moge dit Jubeljaar dat besef in ons versterken.

Mgr. Ron van den Hout
bisschop van Roermond