1e lezing: Ez.17,22-24  
2e lezing: 2 Kor.5,6-10  
Evangelie: Mc.4,26-34  

Voor ongeduldige christenen

Wij mensen hebben hoge verwachtingen van het leven. Wij dromen van harmonieuze verhoudingen, een duurzame relatie, een prettige sfeer op het werk, van gezonde kinderen en van een wereld zonder geweld. Maar hoe ouder een mens wordt, hoe meer hij gaat inzien dat hij vaak met minder tevreden moet zijn.

Ook de eerste christenen verwachtten veel van het leven. Zij zagen uit naar de komst van het Rijk Gods en werden ongeduldig omdat dit rijk van liefde, vrede en gerechtigheid zo lang uitbleef.

Voor die ongeduldige volgelingen van Christus is de parabel van de zaaier bedoeld. Het lijkt alsof de boer alleen maar hoeft te zaaien en dat hij, als hij daarmee klaar is, rustig kan gaan slapen. Het zaad schiet vanzelf op, zonder dat hij weet hoe. Wij echter weten wel beter: om vruchten te kunnen oogsten moet de boer vóór het zaaien eerst de grond bewerken en bemesten. Nu ontkent de parabel dat ook niet. Hij wijst er enkel op dat het lang duurt eer het zaad vruchten draagt die rijp zijn voor de oogst. De boer uit de parabel weet dat. Hij heeft geleerd met vertrouwen te wachten tot het tijd is voor de oogst. Hij wacht en gelooft. Hij wéét immers dat het zaad vrucht zal dragen. Geduld is een teken van wijsheid en het kenmerk van een goede zaaier. Hij zaait het zaad in de aarde, in het vertrouwen dat het vrucht zal dragen.

Jezus vergelijkt het Rijk Gods niet toevallig met een mosterdzaadje dat in de aarde wordt geplant. Want zoals dit kleinste van alle zaden uitgroeit tot een grote boom, zo onstuitbaar en reusachtig groot zal ook de groeikracht zijn van het Rijk Gods. En het groeit ook onze kerken, waarin wij samenkomen om in herinnering te brengen en te vieren dat Jezus zichzelf ooit gegeven heeft als zaad in de aarde en dat Hij nu leeft, en met ons is tot aan het einde van de tijd. Moge dat geloof in ons leven, opdat we er kracht uit putten. In het vertrouwen dat het rijk Gods groeit.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie