1e lezing: Zach.9,9-10
2e lezing: Rom. 8,9.11-13  
Evangelie: Mt.11,25-30  

Durf afhankelijk te zijn

Bidt u nog voor en na het eten? Eeuwenlang was een bede voor het dagelijks brood actueel. De mensen waren immers voor hun dagelijks brood afhankelijk van veel factoren. Met name het weer speelde een kapitale rol. Zo kon door een noodweer de hele oogst verloren gaan en stond de hongersnood plotsklaps voor de deur.

Wat ons dagelijks brood betreft zijn we niet langer overgeleverd aan de grillen van de natuur. Veel kunnen wij in goede banen leiden. Is de bede om ons dagelijks brood nog wel actueel? Of beter gezegd: zijn wij nog bereid om van God, van medemensen afhankelijk te zijn? In menig opzicht zijn wij zo onafhankelijk geworden dat een houding van afhankelijkheid ons als vanzelf tegenstaat.

Is bidden om regen of de vraag naar eten niet iets voor kinderen? In het evangelie prijst Jezus zijn Vader, omdat deze zijn geheime raadsbesluiten heeft verborgen voor verstandigen en wijzen. Hij heeft ze echter geopenbaard en kinderen, kleinen en zwakken. Wij mogen hier vanmorgen gerust denken aan de kinderen. Zij zijn vaak nog afhankelijk en weten dat ook. En de allerkleinsten hebben daar vaak de minste moeite mee. Is dat misschien wat kleine kinderen zo vertederend en ontwapenend maakt?

Het evangelie richt zich echter niet allereerst tot de kinderen. Neen, het is geschreven voor ons volwassenen. En het is niet de enige keer dat Jezus tot volwassenen spreekt over de hoofden van kinderen. De landen die voedsel in overvloed hebben, zijn machtig. Zij kunnen andere landen afhankelijk maken en hen in zekere zin overheersen. Het is zoals grote kinderen die de baas spelen over de kleintjes. In Jezus' tijd was het niet anders. Wie is de grootste of de sterkste? “Jezus nam een klein kind, zette het in hun midden en zei: zie hier ware grootheid.” En ergens anders zegt Hij: "Wie niet wordt als een kind, kan het Rijk Gods niet binnengaan." 

Geef ons heden ons dagelijks brood. Indien het ons al als een gave geschonken is niet te hoeven vechten voor ons dagelijks brood; deze bede uit het Onze Vader behoudt toch zijn betekenis. Misschien wordt deze zelfs daardoor verdiept. Kleine kinderen in onze contreien hoeven zich ook geen zorgen te maken over het brood van morgen. Toch hebben zij vaak nog een oprechte houding van afhankelijkheid die ons volwassenen vertedert. Misschien is het zelfs goed dat wij ons geen zorgen behoeven te maken over de vraag: wat zullen wij morgen eten? De bede 'geef ons heden ons dagelijks brood' spreekt misschien meer over een bepaalde levenshouding dan over het brood zelf.

Word als kinderen! Durven wij klein zijn en afhankelijk? Concreet: afhankelijk van God? Iemand weet zich vooral kind van zijn ouders als hij of zij zich ooit in zijn kleinheid geborgen wist bij vader en moeder. Welnu, deze herinnering aan zorg en bescherming wil Jezus in ons oproepen en wel naar God toe. Mens, oefen je in de gezegende afhankelijkheid van Gods zorg. Wij worden immers niet alleen kinderen van God genoemd: wij zijn het.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie