1e lezing: Am.7,12-15
2e lezing: Ef.1,3-14 of 3-10  
Evangelie: Mc.6,7-13  

Mens, beeld van God

Wij leven in een vrij en welvarend land. Wij kunnen als het ware doen wat wij willen. Wij kunnen lid zijn van een vereniging, zelf verenigingen oprichten. Het staat ons vrij om onze mening te geven. Wij kunnen actief zijn in de politiek. Wij mensen zijn vrij en tegelijkertijd voelen velen van ons zich onvrij. Hoe komt dat? Allereerst zijn er uiterlijke factoren die onze vrijheid beknotten: onveiligheid op straat en rond het huis. De beperkingen die ondanks onze rijkdom, de portemonnee ons oplegt, de grenzen van ons eigen kunnen.

Mensen proberen grenzen te verleggen op zoek naar vrijheid. Sommigen proberen hun doel te bereiken door middel van illegale handelingen. Helaas hebben veel mensen ook de strijd opgegeven. Zij zoeken niets blijvends meer maar leven bij de dag. Onze rijke samenleving komt vooral deze laatste groep te hulp. Amusement en genot geven genoeg afleiding om de frustratie rond het eigen leven te verstommen of zelfs letterlijk te overschreeuwen. Wij ontnemen onszelf op die manier de vrijheid om ons leven zinvol en vruchtbaar in te vullen. Onze rijkdom is zo niet langer bron van vrijheid, maar juist een bron van verlamming.

Wij christenen geloven dat God ons geschapen heeft als zijn beeld en gelijkenis. Het Oude Testament zegt daarover: “Weest volmaakt, zoals uw hemelse Vader volmaakt is.” En Jezus voegt daaraan toe: “Mijn Vader is tot op de dag van vandaag aan het werk.” Wij hebben allemaal talenten gekregen om aan het werk te gaan. Wanneer het evangelie van vandaag oproept tot bekering, mogen wij denken aan onze opdracht in de wereld van vandaag. Maak zichtbaar dat je kind van God bent.

Amos wordt het spreken verboden, omdat hij de mensen wijst op hun verantwoordelijkheid. Mens, weet wie je bent: beeld van God, geroepen om God zichtbaar te maken. Leef met gevoel voor verantwoordelijkheid. Het evangelie zegt hetzelfde. Ook de leerlingen van Jezus worden eropuit gestuurd om de mensen te wijzen op hun verantwoordelijkheid.

Wij zijn vrije mensen in een vrij land en toch voelen wij ons beperkt. Velen zijn afgemat en zelfs zozeer afgestompt, dat niets hun nog langer kan inspireren. De lezingen van vandaag leggen de vinger op de zere plek en daarom werd Amos al het zwijgen opgelegd. Want waar vinden wij de wortel van veel problemen in onze tijd? Misschien kan het volgende gezegde ons verder helpen: wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Wij willen mooi zijn, al was het maar voor het oog van de ander. Maar dat pijn lijden… Wie zijn nek niet uitsteekt, zal ook niet gauw wat overkomen. Dus blijven wij het liefst in middelmatigheid steken.

Middelmatigheid. Dat vind je terug in menig politiek programma, soms binnen het verenigingsleven; en velen verwachten deze middelmatigheid ook van de Kerk. Je moet het zo nauw niet nemen, er niet te diep op in gaan. Een pastoor moet niet moeilijk doen. De Kerk wordt echter met de eerste leerlingen opgeroepen om de mensen uit te nodigen tot bekering. Mens, weet wie je bent. Wij worden immers niet alleen kinderen van God genoemd, wij zijn het. Paulus zegt daarover: “In liefde heeft God ons voorbestemd zijn kinderen te worden in Jezus Christus.” Welnu, Jezus zegt over zichzelf: “Ik ben niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen. Wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt kan mijn leerling niet zijn.”

Het Europees parlement voert al jarenlang een discussies over een toekomstige grondwet voor ons verenigd Europa. Velen vinden dat het christendom aan Europa geen blijvende waarden heeft nagelaten. De teksten van vandaag willen een waarschuwing zijn. Niets groots komt zonder inspanning tot stand. Wij christenen gaan nog een stapje verder: Wij kunnen slechts door Jezus’ lijden en kruis komen tot de heerlijkheid van de verrijzenis. Wij worden vrij, als wij Jezus’ bevrijdende weg navolgen. Durven wij ons te laten aanspreken door het evangelie? Zien wij de oproep tot bekering als een uitdaging om op verantwoorde wijze ons leven in te richten tot opbouw van onszelf en de gemeenschap?

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie