1e lezing: Wijsh.12,13.16-19
2e lezing: Rom.8,26-27  
Evangelie: Mt.13,24-43 of 24-30  

Wachten op de oogst

“Als de Heer het huis niet bouwt werken de arbeiders tevergeefs.” Dat geldt zeker ook voor de Kerk in onze tijd. Een groep vrijwilligers probeert de geloofsgemeenschap gaande te houden en heeft soms de indruk dat het dweilen is met de kraan open. Anderen zoeken wegen om de Kerk nieuw leven in te blazen. De alpha-cursus draait in een aantal parochies en brengt mensen met elkaar in het gesprek over geloof en leven.

Eric Borgman stelt in zijn boek de vraag: “Waar blijft de Kerk?” De Kerk kent een grote rijkdom en wij hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden. Vele mensen uit het verleden putten hieruit grote kracht. Het is de kunst om deze bronnen weer toegankelijk te maken voor de mens van vandaag. Daarom moeten wij ons ontdoen van de ballast die ons steeds meer van God afbrengt en terugkeren naar de kerndoelen. Het is belangrijk om onze mogelijkheden en beperkingen te kennen.

In de parabel van de zaaier vertelt Jezus dat God het goede zaad zaait. Het geloof is iets dat ons geschonken wordt. In het leven van de kinderen van Gods Rijk komt dit ook tot bloei. Zo wordt van het leven iets moois gemaakt. Toch is er ook een tegenspeler: de duivel. Hij zaait onkruid in het hart van mensen en spoort hen aan om het goede te laten afsterven. De verleiding is om zo snel mogelijk het onkruid te bestrijden. Maar Jezus zegt ons dat met het bestrijden van het kwaad ook veel van het goede verloren gaat. Soms moet je het kwaad laten gebeuren om niet alles kapot te maken. Menige pastoor heeft in verschillende situaties moeten ervaren hoe waar dit is.

Jezus vraagt ons om geduld te hebben. We moeten ons verzoenen met het gegeven dat goed en kwaad naast elkaar bestaan. We mogen er ook op vertrouwen dat God het lot ten goede keert ook wanneer de mens in een strijd verwikkeld is. Op momenten dat ontevredenheid overheerst terwijl men het goed heeft. Wanneer de mens te veel met zichzelf bezig is, waardoor de gemeenschapszin verdwijnt in Kerk en samenleving.

Dit alles moet ons niet in verwarring brengen. In de tijd van de oogst zal alles anders worden. Het kwade trekt zich terug en het goede komt boven. Wij mogen leven van Gods genade als wij op Hem vertrouwen. Maar even belangrijk is het om de ander niet te veroordelen. Onkruid verdwijnt door begrip en vergeving. Het goede zaad groeit door de liefde. Die mogen wij aanwenden voor Gods akker.  

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie