1e lezing: Jes.55,1-3 
2e lezing:  Rom.8,35.37-39 
Evangelie: Mt.14,13-21

Voor u wil ik leven

Wanneer we het evangelie van vandaag overwegen, zouden we eigenlijk één vers eerder moeten beginnen: “Zijn leerlingen kwamen het lijk [van Johannes de Doper] halen en begroeven het; daarna gingen zij het aan Jezus melden” (Mt 14, 12). Het bericht van de dood van Johannes raakt Jezus en Hij zoekt een eenzame plaats om bij zijn Vader te kunnen zijn om het lijden een plaats te geven. Het doet denken aan de Hof van Olijven op Witte Donderdag, wanneer Jezus zich ook terugtrekt om te bidden, om zijn eigen lijden een plaats te geven.

Het volk dat eerst Johannes de Doper volgt, gaat nu Jezus volgen. “Toen Hij bij zijn landing dan ook een grote menigte zag, kreeg Hij diep medelijden met hen en Hij genas hun zieken.” Allereerst ziet Jezus de menigte die, door de dood van Johannes, geen herder meer heeft. Ze zijn zoekend. Matteüs heeft hierover al eerder gesproken: “Bij het zien van die menigte mensen werd Hij door medelijden bewogen, omdat ze afgetobd neerlagen als schapen zonder herder” (Mt 9,36). Het gaat bij Jezus niet over enkelen, maar over velen. Niet enkelen zijn geroepen tot heiligheid, maar iedereen! Daarom is het goed om steeds opnieuw de levens te bestuderen van jonge en oude heiligen.

Ten tweede mogen we de genezing van de zieken zien in het grotere geheel van de komst van het Hemelrijk in het evangelie van Matteüs. De evangelist refereert hier regelmatig aan en onderbouwt dit met citaten uit het Oude Testament. Zo lezen we bijvoorbeeld: …alle zieken genas Hij, opdat in vervulling zou gaan wat door de profeet Jesaja gezegd was: ‘Hij heeft onze zwakheden weggenomen en onze ziekten heeft Hij gedragen’ (Mt 8,16-17).

Steeds opnieuw lezen we in het evangelie van Matteüs deze volgorde van (aankomend) lijden, de menigte die Jezus volgt en de genezingen die door Jezus verricht worden als vervulling van de profetieën over het komend Rijk. Zo lezen we bijvoorbeeld over de genezing op de sabbat van de man met de verschrompelde hand (vgl. Mt 12,9-21): “De Farizeeën gingen naar buiten en smeedden plannen om Hem uit de weg te ruimen. Maar omdat Jezus dit wist, trok Hij vandaar weg. Velen volgden Hem en Hij genas ze allen. Hij drukte hun echter op het hart Hem niet bekend te maken, opdat in vervulling zou gaan het woord door de profeet Jesaja gesproken: ‘Zie, mijn Dienaar die ik heb verkoren, mijn Welbeminde, in wie mijn ziel behagen vond…’.”

Vandaag vervolgt het evangelie met de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging. Doordat we reeds de gedachte aan Witte Donderdag hadden, is het verband met de Eucharistie snel gelegd. Hierbij wil ik heel kort ingaan op de heilige Pierre Juliën Eymard. Hij werd geboren op 4 februari 1811 in La Mure, ongeveer halverwege Genève en Marseille. Het is een streek en een tijd die begenadigd is door Maria, want verschillende mariale congregaties vinden daar rond die tijd hun oorsprong. Men kan bijvoorbeeld denken aan de Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria (O.M.I.) en de paters Maristen (S.M.). Ook zal in 1846 de Maagd Maria zelf verschijnen in La Salette, ongeveer 30 km van La Mure. Als pater Marist krijgt Pierre Juliën op 18 april 1853 de goddelijke impuls een nieuwe stichting te beginnen die toegewijd is aan het heilig Sacrament.

Die impuls kan worden samengevat door de omkering: van ‘pro Te moriar’ (voor U wil ik sterven) naar ‘pro Te vivam’ (voor U wil ik leven). Wat een prachtig nieuw en positief levensmotto! De op dat moment heersende negatieve, pessimistische geloofsbeleving wordt door een geestelijke ommekeer vervangen door een positieve, bevestigende spiritualiteit. De toenmalige starre, hoofdzakelijk op eerherstel gerichte, aanbidding wordt aangevuld met de nadruk van een gemeenschappelijk beleven van het geloof, een geloof dat ook innerlijk meer beleefd wordt. Eymard had het dan ook vaak over ‘het innerlijke cenakel’.

Voor Pierre Juliën Eymard is het Sacrament van de Eucharistie door God gegeven als middel om Christus mens te laten worden in het centrum van iedere persoon, die daardoor zichzelf kan heiligen. Laten wij, met Maria en met de heilige Pierre Juliën Eymard, nu de Eucharistie vieren.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie

Illustratie: Wim Johannesma