1e lezing: Jes.5,1-7
2e lezing: Fil.4,6-9
Evangelie: Mt.21,33-43  

Niet nemen, maar geven

Het evangelie van deze zondag lijkt bij een oppervlakkige lezing te spreken over economische zaken. En de economie is een geliefd onderwerp. Niet alleen binnen de kring van de groten der aarde, maar ook gewone mensen spreken er graag over. Het gaat vandaag in twee lezingen over een wijngaard, aangelegd om winst te maken. Hier zijn het echter niet de groten der aarde die de opbrengst in ontvangst zullen nemen, ook niet wij zelf, maar God. Het gaat er vandaag over: hoeveel energie leggen wij christenen aan de dag om Gods belangen veilig te stellen? Zijn wij, christenen die ook meedraaien in de huidige economie, even vindingrijk als het gaat om ‘Goddelijke economie? Als ik soms zie wat mensen ervoor over hebben om hun eigen bedrijf aan de gang te houden…. Daar neem ik het petje voor af.

De lezingen sluiten dus enerzijds goed aan bij wat ons mensen op aarde bezighoudt. Al was het maar de vraag: wat levert het mij op? Of beter gezegd: als ik maar niet de dupe wordt van de foute inschattingen van de groten der aarde. En zoals de rapporten van de economen streng en beangstigend kunnen klinken, zo is vandaag ook de bewoording van het evangelie niet mals. Waakzaamheid en verantwoordelijkheid nemen, zijn de sleutelwoorden om het dreigend probleem het hoofd te kunnen bieden.

Welnu, over dat laatste spreekt het evangelie van deze zondag. U kunt de economen en de harde valuta weglaten; dat wij mensen, dat ons werken op aarde echter iets moet opbrengen, dat blijft ook voor God staan. Jezus spreekt vandaag over zijn koninkrijk. En indien wij willen behoren tot zijn Rijk, dan zullen ook wij op de vastgestelde tijd aan Hem de verschuldigde opbrengst dienen af te dragen. En dan komt het niet aan om de schuld af te schuiven op anderen. Smoesjes zullen ons niet kunnen redden. In Jezus’ koninkrijk worden ons echter niet slechts enkele kansen gegeven om de opbrengst af te dragen, maar een heel leven lang. Het is daarom zaak nu tijd te nemen om ons te verdiepen in deze materie. En dat zich verdiepen betekent: christelijk leven.

God lijkt op een landeigenaar, die al heel lang weg is. Hij is volgens sommigen die zich christen noemen al zolang weg dat men niet meer hoeft te rekenen op zijn terugkeer. Het zal zo'n vaart wel niet lopen, laat je niet gek maken. En wanneer God door middel van zijn Kerk dienaren stuurt om op te roepen tot waakzaamheid en een verantwoord leven worden zij in diskrediet gebracht. Op die manier probeert men de evangelieboodschap onschadelijk te maken. Zoals men ook voor de huidige financiële crisis zondebokken zoekt om toch vooral van zichzelf af te leiden.

“Uiteindelijk zond God zijn Zoon.” En dat maakt het Evangelie tot Blijde Boodschap. God schenkt ons geen valuta die aan inflatie onderhevig zijn. Neen, Hij heeft ons zijn eigen vlees en bloed gegeven. Hij schenkt zichzelf als oplossing voor onze malaise. In elke Eucharistie mogen wij Hem in ons midden hebben. Niet nemen maar geven als bron van rijkdom. God, de eigenaar van de wijngaard waarin wij als christenen werkzaam zijn, is niet zozeer gekomen om te nemen als wel om te geven: “Dit is mijn Lichaam dat voor u gegeven wordt.” Toch overheerst in de evangelietekst van vandaag de ernst van de dreiging. En dat is ook niet zo vreemd, want wij nemen liever dan dat wij geven. Wij zullen straks als ware deskundigen in de geloofsbelijdenis bidden: "Hij zal wederkomen om te oordelen levenden en doden."

Het zal mijn tijd wel duren. Zo'n ondeskundige uitspraak zal zich wat de economie betreft vrijwel niemand permitteren. Maar wie probeert Gods onbegrensde eigen investering voor ogen te houden, zal zich graag een leven lang waakzaam inzetten. Want daarin is onze blijvende rijkdom nu reeds gelegen. Wie goed kijkt, ziet namelijk: binnen Gods economie zijn wij rijkelijk verzekerd. Hij geeft zichzelf en blijft zichzelf geven.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie