1e lezing: Ex.22,20-26
2e lezing: 1 Tess.1,5c-10  
Evangelie: Mt.22,34-40  

Gods liefdeslied

Liefdesfilms met een happy end zijn niet in de mode. En inderdaad, menige liefdesfilm van meer dan vijftig jaar geleden is suikerzoet. Maar mag je een ‘goed eind’ zo maar suikerzoet noemen? Een liefde die zich geeft zonder iets terug te verlangen is niet zoet, want daar moet je iets voor doen. Een film of lied over deze trouwe liefde heeft dan ook niets zoets meer, want voor die liefde moeten offers gebracht worden.

Zo’n film, of beter gezegd zo’n lied, schenkt ons de Bijbel. In psalm 88 wordt het letterlijk zo gezongen: “De barmhartigheden van God wil ik bezingen.” God heeft de aarde geschapen met al wat daarin is. En waarom? Om deze te schenken aan de mens, het voorwerp van zijn liefde. En toen diezelfde mens Gods liefde alleen beantwoordde met bitterheid, bleef Hij hem overstelpen met tekens van goedheid en barmhartige liefde. De psalm zegt niet voor niets: “De barmhartigheden van God wil ik voor altijd bezingen.”

En zo gaat het lied van de Bijbel in het Nieuwe testament verder: “Toen de volheid van de tijd gekomen was, zond God zijn Zoon, geboren uit een vrouw.” En bij Johannes wordt het als volgt bezongen: “Zozeer heeft God de wereld liefgehad, dat Hij ons zijn enige Zoon heeft gegeven.” Het gevaar van een mooi liefdeslied is dat wij erbij wegdromen. Wegdromen in de zin van: in de realiteit heb ik dat toch niet te verwachten. Mensen zijn allemaal hetzelfde, het zijn maar liederen. En velen zetten het lied van God in dezelfde rij. Soms beleven mensen hun leven met God nog louter op het niveau van de bekende soapseries: en met de liefde van de soapseries kom je echt niet verder in je leven!

Hoe moeilijk wordt het dan het evangelie van vandaag te begrijpen. “Meester, wat is het belangrijkste gebod in de wet?” En Jezus antwoordt: “Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart, geheel uw ziel en geheel uw verstand... en de naaste gelijk uzelf.” Indien het evangelie slechts een lied is in de rij van de suikerzoete liedjes waar je bij kunt wegdromen, hoe kun je dan nog gehoor geven aan de evangelische opdracht van deze zondag?

Het Bijbels lied is anders. Het wil geen compensatie zijn voor de vaak zo moeilijke werkelijkheid. Het is de werkelijkheid. Wij zijn als gedoopte christenen in staat onze partij mee te zingen in dit Bijbels lied. “De barmhartigheden van God wil ik voor altijd bezingen.” Wij mogen deelnemen aan het lied van God zelf. En hoe doen wij dat? Door God te beminnen met de liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad.

We blijven bij het thema. De geschiedenis van Gods liefde voor ons mensen lijkt veel op wat wij een ongelukkig huwelijk noemen. Vanaf de eerste bladzijde van de Bijbel krijg je namelijk de indruk: de liefde is bijna steeds van een kant gekomen, van Gods kant. Welnu, God zal daarmee doorgaan en daarom durven wij als christenen het evangelie Blijde Boodschap noemen. Alleen dit al maakt het Bijbels liefdeslied zo bijzonder. Deze liefde blijft geven.

Zijn wij niet allemaal stiekem op zoek naar een dergelijk goddelijk ideaal? Al zijn wij soms afgestompt door het afgezaagde van menig lied of film, de dorst naar oprechte liefde is in feite bij ieder van ons aanwezig. "De barmhartigheden van God wil ik altijd bezingen." Het evangelie van vandaag nodigt ons uit mee te zingen. Dat wij geen buitenstaanders blijven of eeuwige pessimisten. Dat wij rijk mogen zijn bij God, die ons vandaag al rijkelijk vergoedt in zijn gave bij uitstek: de Eucharistie. “De barmhartigheden van God wil ik altijd bezingen,” dat kunnen wij doen door vanaf nu eucharistisch te leven. Dit wil zeggen: door te geloven in een liefde, waarin men zich volledig aan God en de mensen overlevert.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie