1e lezing: Hand.7,55-60
2e lezing: Apok.22,12 14.16 17-20 
Evangelie: Joh.17,20-26

'Bewaar de eenheid'

Wanneer binnen een parochie alles goed functioneert, sta je er niet bij stil dat een aantal mensen zich hiervoor inzet. Men vindt het vanzelfsprekend dat je op mensen kunt rekenen, die allerlei taken binnen de parochie verrichten. Dat geldt voor een koster, acolieten, zangers, poetsdames, kerkbestuur, processiecomité en andere mensen. Het zijn er te veel om op te noemen. Dat dit niet vanzelfsprekend is, merk je pas op momenten van ontevredenheid. Als een houtworm vreet ontevredenheid en verdeeldheid heel wat weg. Zeker wanneer zaken niet worden uitgesproken, woekert de onenigheid als een kankergezwel in het leven van de gemeenschap. Kritiek als zodanig kan heel gezond zijn wanneer mensen oprecht bepaalde situaties willen verbeteren of vernieuwen. Vernieuwing is noodzakelijk om ook een Kerk in stand houden. Alleen maar ontevredenheid uiten draagt niet bij aan de opbouw van een gemeenschap. Maar ook je niet kunnen binden voor langere tijd aan een bepaalde taak maakt een gemeenschap kwetsbaar. Overvraagd worden door de samenleving is voor onze tijd vaak de oorzaak waarom mensen de Kerk op een laag pitje zetten. Mensen, jong en oud, worden zo in beslag genomen door allerlei verplichtingen dat ze meer bezig zijn met het opkomen voor zichzelf, dan dat ze aandacht voor anderen kunnen hebben. In de Kerk gaat het niet om ons, maar om Christus de plaats te geven die Hem toekomt. 

Jezus weet dat dit geen gemakkelijke opgave is. Wanneer Hij op het einde van zijn leven vraagt om eenheid getuigt dit van realiteitszin. Hij weet dat de leerlingen na zijn dood de nodige strijd moeten leveren en pijn moeten lijden om het vertrouwen in Hem terug te krijgen. Belangrijk is het om elkaar te dragen en te verdragen met wie wij op weg zijn gegaan, om Jezus te volgen. Het levenswerk van Jezus gaat verder door de mensen bij God te brengen. Jezus beseft dat er rivaliteit is tussen leven voor God of opgaan in de wereld. Hij vraagt dan ook trouw van zijn leerlingen aan het Evangelie. Eenheid in geloven hoeft niet altijd eenvormig te zijn, maar kan ook veelvormig zijn door het respecteren van elkaar en werken met elkaar.

Het mooie in deze tijd is de ontdekking dat het belangrijk is om andere mensen in hun waarde te laten en te respecteren, maar ook jezelf daarin te blijven. Waar dat niet aanwezig is, komen mensen steeds meer van elkaar af te staan. Paus Franciscus doet er alles voor om dat ook onder de aandacht te brengen. Maar tevens verwijst hij ook voortdurend naar degene die ons leven draagt. Daarom blijven aandacht voor God en aandacht voor elkaar bouwstenen voor een solide gemeenschap in de toekomst. 

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie

Illustratie: icoon van Jezus in Aya Sofia in Istanboel