In Munstergeleen staan het geboortehuis en de kapel van Pater Karel Houben. In coronatijd komen er zo’n 200 a 250 mensen per dag om een kaarsje aan te steken en te bidden. “Er zijn ook mensen die ik in deze periode juist mis,” vertelt Marion van Hooijdonk, vrijwilliger van de kapel voor de camera van Katholiek Leven. “Dat zijn de oudere, kwetsbare mensen die niet naar buiten durven en die mij vragen om een kaars aan te steken. Dat is fijn om te mogen doen. En ik kan ook hun intentie in het boek schrijven.”

Er branden meer kaarsjes dan normaal, zegt pater passionist Martin de Korte. Veel mensen missen het contact met hun ouders, vertellen ze hem. En oudere mensen missen het dat ze hun kleinkinderen niet kunnen knuffelen en aanraken. Hij vertelt: “Het is ook lastig natuurlijk als je afscheid moet nemen van iemand die overlijdt en je er niet bij kunt zijn.”

Een jongere steekt een kaarsje op. “Voor mijn oma. En ik neem een noveenkaars mee om die thuis te branden bij een foto van haar. Het is niet te bevatten dat ze er niet meer is. Dat is echt verschrikkelijk en nu vooral in deze tijd. De manier waarop we de crematie hebben moeten doen, was gewoon niet hoe zij verdiende.”