'Als christenen aanwezig zijn in de wereld'

Als in een donkere ruimte ineens volop licht binnenkomt, dan sluiten we in een reflex onze ogen en hebben we wat tijd nodig om – met de oogleden knijpend en knipperend – te wennen aan het licht dat binnenstroomt. En pas als er wat tijd overheen is gegaan, kunnen we frank en vrij om ons heen kijken en het licht in volle sterkte tot ons toelaten. Zo geleidelijk zullen we ook de komende tijd waarschijnlijk het leven, zoals we het kenden, weer terugkrijgen.

Om begrijpelijke redenen gebeurt het tergend langzaam naar ons aanvoelen. Maar stukje bij beetje wordt de lockdown opgeheven en mogen we verwachten dat licht het zal winnen van het donker en depressiviteit; dat de lucht het wint van de benauwende geslotenheid en opgeslotenheid van de avondklok; en dat leven het wint van de dreiging van ziekte en dood. Kortom: van al die aspecten van de pandemie die al een jaar in deze wereld de aandacht beheersen.

De realiteit van Jezus' Verrijzenis zal ook bij de leerlingen maar langzaam binnenkomen. Na Goede Vrijdag waren de leerlingen in complete lockdown gegaan: ramen en deuren gesloten, uit angst dat het lot dat Jezus had getroffen ook hen zou treffen. Ze zitten in het donker, zien geen weg meer en krijgen daar de boodschap van de Verrijzenis te horen. Ze krijgen te horen dat de bange afgeslotenheid, waarin ze zich bevinden, niet het laatste woord heeft, maar dat het Goddelijk licht van de Verrijzenis, dat deuren opent, het laatste woord heeft. De lockdown waarin de apostelen zaten, wordt langzaam opgeheven. Niet dat ze Jezus meteen zien, ze krijgen alleen te horen 'Hij is verrezen. Ga naar Galilea: daar zullen jullie hem zien.'

De leerlingen waren op dat moment in het zuiden van Israël, in Jeruzalem. Maar om Jezus te zien, moesten ze naar het noorden, naar Galilea: Dat is ook de plek waar de leerlingen vandaan komen: hun eigenlijke thuisbasis. En dat wordt voor hen nu ook de plek om Jezus opnieuw te zien. En Galilea was niet alleen hun thuis, maar was tevens een randgebied, een grensgebied, waar mensen van allerlei culturen door elkaar heen leefden en waar van een zuivere, helder afgebakende geloofsgemeenschap geen sprake kon zijn, een gebied met een dubieuze reputatie in religieus opzicht.

Daar zal Hij zich laten zien. Als wij als gelovigen Jezus willen ontdekken in onze wereld, mogen we ons niet angstig opsluiten binnen de kerkmuren en de buitenwereld met andersdenkenden alleen maar zien als bedreiging of als afvalligen, maar zijn we geroepen midden in een diffuse wereld te leven, waaraan Christus zich nieuw wil en zal laten kennen.

De opdracht die de leerlingen deze Paasnacht zullen krijgen, is heel eenvoudig: Ga naar Galilea. Ga naar de plaats waar je thuisbasis is. Voor vele kijkers zal dat ergens in Limburg zijn, wellicht hier in Maastricht. Wil je de aanwezigheid van de levende Christus ervaren: Ga en leef waar je thuishoort. Daar zul je de Verrezene zien.

Blijvende aanwezigheid: juist in onze verbrokkelde en diffuse wereld, is het van belang dat we als christenen aanwezig zijn in de wereld. Het gaat er niet allereerst om wat we allemaal aan grote of kleine dingen doen: maar de aanwezigheid in het leven van de mensen is cruciaal om het Licht van de Verrijzenis te kunnen ervaren.

Trouwe aanwezigheid in het leven van mensen is van onschatbare waarde, zeker als mensen in een verdeelde wereld het donker van ontrouw en alleen-zijn hebben moeten ervaren.

Ga naar het randgebied Galilea: waar kinderen leven, die moeten meemaken dat het licht van de liefde waaruit ze geboren zijn, gedoofd is; waar volwassenen leven die elkaar het licht in de ogen niet gunnen of dat van ouderen voor wie het spaarzame licht dat in hun leven doordringt alleen dat van het tv-scherm is.

De duisternis van Galilea, de duisternis in het leven van menige Limburger, menige Maastrichtenaar, is groot genoeg om het Licht van de Verrijzenis te laten schijnen.

Om dat Licht van Christus te laten schijnen, is het niet de eerste opdracht om volmaakt te zijn. De eerste opdracht is om er te zijn; om trouw te zijn. Trouw: wellicht de meest onderschatte waarde van onze tijd en tegelijkertijd de waarde, waar grote behoefte aan bestaat. Omdat trouw laat blijken dat de ander de moeite waard is, los van de vraag of die ons nog iets te bieden heeft.

Leef in trouw aan de mensen van het Galilea van de 21 e eeuw, waarin te vaak gedacht wordt dat alle menselijke problemen zijn op te lossen door een zak geld, een nieuw controleformulier of weer een nieuwe expert. Ga naar

Galilea: Ga met het licht van Christus’ trouwe liefde op pad. Op je thuisbasis. In die trouwe liefde kunnen mensen Christus ontmoeten, daar zullen wij Hem zien en het Licht van de Verrijzenis ontdekken. In die Geest wens ik u allen in uw eigen Galilea, uw eigen thuis, een Zalig Pasen.

+ Harrie Smeets
bisschop van Roermond