"Lopen jij. Goed bidden. En gedráág je." Die woorden van zijn moeder tijdens de processie 50 jaar geleden, heeft de nieuwe bisschop van Roermond, Mgr. Harrie Smeets, goed in zijn oren geknoopt. Zo zei hij gisteren in zijn slotwoord in een overvolle Sint-Christoffelkathedraal in Roermond. Hij hoorde de echo van die woorden terug in de teksten van de bisschopswijding die hij zaterdag 8 december mocht ontvangen. Hieronder de volledige tekst van het slotwoord van Mgr. Smeets:

"Nou weet ik niet of Mgr. Schnackers het gemerkt heeft, maar als het goed is, dan is op het moment dat ik op de bisschopszetel plaatsnam, er een last van zijn schouders gevallen. Monseigneur, beste Hub, dank voor je inzet en zorgen, zeker ook dit laatste jaar tijdens de sede vacante.

Uit handen van mgr. Van den Hende kreeg ik deze staf aangereikt. Die staf is eigendom van de parochie in Venray, maar ik mag hem lenen tot aan mijn dood. Hij behoorde ooit toe aan Mgr. Verriet: een Venrayse zoon die bisschop was rond het midden van de vorige eeuw. Tot nu toe stond die in de vitrine in de grote kerk van Venray. Maar een herdersstaf is er niet om in een vitrine te staan. Een herdersstaf is om te gebruiken. Om erop uit te gaan. De kerk in alle tijden, maar zeker de kerk in onze tijd, mag zichzelf niet in een vitrine laten zetten als een relict uit voorbije tijden, of zich afsluiten in zelfgenoegzaamheid van het eigen gelijk, maar zal in de wereld te vinden moeten zijn; zal erop uit moeten om het evangelie in woord en daad te verkondigen.

Een staf om erop uit te gaan. Deze staf – ik geef ‘m even af – is niet de eerste die mij gegeven werd. Dit jaar precies 50 jaar geleden zat ik in groep 3, toen klas 1. En er was jaarlijks sacramentsprocessie in onze parochie in Born. Omdat we pas een jaar later de eerste communie zouden ontvangen, konden we niet als communicantje mee in de processie. Dus werden de jongens klassikaal tot herdertje gebombardeerd. Een manteltje en een bijpassend baretje zorgde voor een zekere uniformiteit. En om het beeld te completeren was er dit: een herdersstafje. Enkele jaren geleden, bij het opruimen van het ouderlijk huis, kwam het tevoorschijn: het heeft al die tijd overleefd, ergens achterdoor, op een plank van een kast. Eigenlijk was het een zandbakschepje, maar met behulp van een potje zilververf van de plaatselijke verfwinkel, kon het er best mee door in de processie. 

Er werd zeker niet vooraf gevraagd of ik mee wilde lopen in de processie. Je ging gewoon mee. Punt uit. Nadat mijn moeder mij had aangekleed, drukte ze mij die staf in handen en heeft ze zoiets gezegd als: ‘Lopen, jij. Goed bidden. En gedraag je.’

Een halve eeuw later krijg ik opnieuw een staf in handen gedrukt. En nu door die andere moeder, onze Moeder de Kerk, zoals we dat wel zeggen. En namens de moederkerk vroeg u, 
Mgr. Van den Hende mij: Wil je Gods volk leiden op de weg van het heil? Leiden op de weg van het heil: Het is de echo van de woorden van mijn moeder: ‘Lopen jij’. En u vroeg mij of ik zonder ophouden wil bidden voor dat heil. Ook daar klinkt de echo van toen: ‘Goed bidden’. En tot slot vroeg u, of ik het bisschopsambt onberispelijk wil vervullen. Kortom: ‘Gedraag je’. 

Die tocht met deze staf begint vandaag. Of beter gezegd: gaat vandaag verder. In dankbaarheid naar mijn voorgangers: Mgr. Gijsen die mij 26 jaar geleden in deze kathedraal wijdde, en Mgr. Wiertz in wiens vertrouwen ik 25 jaar als priester in dit bisdom mocht werken. In de loop van 50 jaar is er van alles veranderd in de processie die de Limburgse kerk heet. 

In de afgelopen weken zijn er heel wat interviews geweest. Met een spervuur aan vragen: Wordt u een Franciscus-bisschop ? Gaat u dorpskerken sluiten? Wat heeft de kerk voor fouten gemaakt? Hoe denkt u mensen weer terug te krijgen in de kerk? 

De woorden die mijn moeder mij toevoegde bij het herdersstafje en de woorden die de moederkerk sprak bij monde van Mgr. Van den Hende, worden allemaal omvat door de woorden uit het evangelie die Maria – die andere moeder – sprak. Woorden uit het evangelie van vandaag: ‘Mij geschiede naar uw Woord’. Dat is mijn antwoord. Dat mag gebeuren wat God wil. Centraal is niet de vraag of ik alle antwoorden heb voor die weg de toekomst in. Wie daarop rekent, kan zich voorbereiden op een teleurstelling.

Niet met alle antwoorden op een rij, maar met die woorden uit het evangelie gaan we de toekomst in: Mij geschiede naar uw woord. Centraal is dat wij in onze Limburgse kerk openstaan voor Gods woord en dat laten werken in ons leven. Het gaat er niet om wat wij met Gods woord doen, maar om wat Gods woord met ons, met u en mij, doet. Daarmee en daardoor durf ik samen met u de toekomst van de Limburgse kerk aan. Daartoe Gods zegen."