1e lezing: Gen.14,18-20  
2e lezing: 1 Kor.11,23-26 
Evangelie: Lc.9,11b-17  

Liefde vermenigvuldigt zichzelf

“Geef ons heden ons dagelijks brood.” Zo bidden wij in het Onze Vader. We spreken de woorden vaak zonder na te denken uit. Maar toch is het een zorg die ons allen bezighoudt, want er moet immers brood op de plank. De zorg voor het dagelijkse brood is van alle tijden. In Jezus’ tijd was brood het dagelijkse voedsel. Geen brood betekende hongersnood. Als wij bidden: “Geef ons heden ons dagelijks brood”, dan mogen we deze woorden zo verstaan dat de Heer zich onze zorg voor ons levensonderhoud zal aantrekken. 

Jezus had zorg voor de mensen. Hij liet blinden zien en lammen lopen. Niet verwonderlijk dat de mensen zich aan Jezus vastklampten als hun hoop en toeverlaat die ook aan hongerige mensen brood reikt. Dat laatste wordt ons verteld in het evangelie van deze Sacramentszondag. Als praktisch ingestelde mensen hebben de apostelen al vooruitgedacht. Ze zijn duidelijk naar Jezus: “Stuur deze mensen toch weg, voordat ze honger krijgen.” Maar Jezus geeft een merkwaardig antwoord. “Geven jullie hun maar te eten,” is de reactie van Jezus. 

De reactie van de apostelen is ook van alle tijden: ”Dat gaat niet.” Duizend en één problemen worden bedacht. Maar Jezus houdt aan: “Geven jullie hun maar te eten.” Vijf broden en twee vissen, een dagrantsoen, worden uitgedeeld. Niet veel, maar liefde vermenigvuldigt zichzelf. Waar de liefde is, verdwijnen menselijke berekeningen en bezwaren als sneeuw voor de zon. Dan wordt het onmogelijke mogelijk. De grote menigte wordt gevoed en er blijft zelfs over. 

Maar de gebeurtenissen in het leven van Jezus zijn steeds een verwijzing naar een nog groter gebeuren en naar een andere honger, waarvoor de bede geldt: “Geef ons heden ons dagelijks brood.” Ze verwijzen naar het Laatste Avondmaal en de instelling van de Eucharistie. Wanneer wij Eucharistie vieren, dan denken wij natuurlijk terug aan dat geladen en heilig moment van het laatste samenzijn. 

Het laatste avondmaal is echter geen momentopname, maar heel het voorafgaande leven van Jezus is in dit hoogtepunt present. Het is zoals zonnestralen die in een brandpunt samenvallen. Alle licht en alle warmte zijn er geconcentreerd bijeen. De totaliteit van Gods liefde wordt ons aangereikt. Jezus neemt wederom het brood, breekt en deelt uit met de woorden: “Neemt, eet, dit is mijn Lichaam voor u.” Ook neemt Jezus de beker en zegt: “Dit is mijn Bloed. Dit Bloed bezegelt het altijddurende Verbond. Mijn liefde is daarom eeuwig.” 

Gods liefde kent geen voorwaarden. Gods liefde is totaal aanwezig. In het teken van het gebroken Brood als de gemalen tarwe, en de Beker met het sap van de geperste druiven wordt de liefde Gods symbolisch voor ons zichtbaar gemaakt. De tekenen spreken van de gevende en zich opofferende liefde, die in het openbare leven van Jezus zovele vormen heeft aangenomen. Zo biedt Jezus zichzelf aan: ons eten en drinken voor onze weg naar onze eindbestemming bij God, die Liefde is. 

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie 

Illustratie: Sacramentsprocessie in Asselt