1e lezing              Ex.24,3-8  
2e lezing              Hebr.9,11-15  
Evangelie            Mc.14,12-16.22-26

Hij wacht op ons

Vandaag, op het hoogfeest van het heilig Sacrament van het Altaar nodigt de Heer ons dringend uit Hem in het Sacrament van de Eucharistie te ontvangen. De Eucharistie is hét mysterierijke middelpunt van alle Sacramenten. Dit komt omdat tijdens iedere Eucharistie het historische offer van Jezus aan het kruis op versluierde wijze werkelijk weer wordt tegenwoordig gesteld: “Dit is mijn Bloed van het Nieuwe Verbond, dat vergoten wordt voor velen.” Zo is iedere Eucharistieviering steeds de oorsprong en het hoogtepunt van heel het christelijke leven. Er is niets wat boven de Eucharistie staat. Alles is gericht op de Eucharistie.

Voor degenen die twijfelen of het Woord van Christus bij machte is om uit het niets te maken wat niet bestond, zegt de heilige Ambrosius: “Dat de heilige Eucharistie niet iets is wat de natuur gevormd heeft, maar wat de zegening heeft geconsacreerd en dat de kracht van de natuur door de zegening is veranderd. De kracht van de zegening is sterker dan de kracht van de natuur. Zou het dan ook niet bij machte zijn dat wat bestaat, te veranderen in wat niet was?” De Kerk is niet alleen maar een vereniging van meer of minder goede mensen. In feite is de Kerk dat wat iedere dag op mysterierijke wijze aan het altaar ontstaat. God geeft zich welwillend aan ieder van ons en Hij wil ons veranderen door de heilige Communie met Hem, in Hem en door Hem.

Als veranderde mensen mogen ook wij de wereld positief veranderen. Al het andere wat de Kerk verder nog naast de Eucharistie is, komt op de tweede plaats. In iedere heilige Mis wil God ons op bijzondere wijze laten communiceren met zijn leven en zijn liefde. Wij mensen hebben geen grip op het oneindige, noch op het onzichtbare: alleen de oneindige God zelf kan die oneindige afgrond overbruggen. Eucharistie gaat om verlossing, heiliging van ons mensen, om God de verschuldigde lof, eer en dank te brengen, om de verlossing van het kwaad en van de boze, om verlossing van duisternis in onze ziel, om verlossing van onzekerheid en twijfel, van angst en wanhoop.

Alles wordt door Jezus opgenomen en tenietgedaan en vervangen door het Goddelijk Goede, door zijn licht en vreugde, door zijn geschonken zekerheid en vrijheid. Telkens als wij eten van dit Brood dat Jezus zelf is, telkens als wij ons aanbiddend met Hem verenigen, worden wij innerlijk nieuwe mensen. Natuurlijk blijft onze situatie door de oerzonde besmet en zullen wij de gevolgen hiervan helaas nog ervaren. Christus die zich geeft, is genadevol in alle tabernakels aanwezig.

Johannes-Paulus II moedigde ons aan om niet krenterig te zijn met onze tijd, voor het Allerheiligste Sacrament. De heilige moeder Theresa zei: “Wij hebben veel werk. Onze ziekenhuizen en sterfhuizen zijn overal vol. Toen we met de dagelijkse aanbidding begonnen, werd onze liefde tot Christus veel intiemer, onze liefde voor elkaar begripvoller, onze liefde voor de armen met meer mededogen en het aantal roepingen verdubbelde." Hoe dieper we namelijk in eenheid met God leven, hoe beter we de wereld om ons heen kunnen begrijpen. In de Eucharistie wacht God op ons en schenkt Hij ons liefdevolle geborgenheid in al onze verlangens en verlatenheid.

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie

Illustratie: Allerheiligste in de Sacramentsbasiliek in Meerssen