• Zondag 17 november: 33e zondag door het jaar  
• Maandag 18 november: Kerkwijding van de basilieken van de HH apostelen Petrus en Paulus
• Donderdag 21 november: Opdracht van de H. Maagd Maria
• Vrijdag 22 november: H. Caecilia
• Zaterdag 23 november: H. Clemens

Sint-Cecilia

“De maan was zo rond als een rijstevla, hoog boven Sint-Cecilia.” Toon Hermans zong ooit over een mooie zomeravond in Sittard, waar het plaatselijk muziekkorps speelde dat vernoemd was naar de patrones van de muziek. Zou hij ook geweten hebben dat dat hele patronaatschap van Sint-Cecilia gebaseerd is op een misverstand? Een mooi misverstand, dat wel.

Cecilia van Rome leefde in de derde eeuw. In de Middeleeuwen zijn er zoveel verhalen om haar persoon geweven, dat het vandaag de dag niet meer mogelijk is te bepalen wat waar is en wat legende. Zij zou in de 3e eeuw opgegroeid zijn in een christelijke familie in Rome. Ze stierf de marteldood, omdat ze christen was.

Cecilia werd bekend als patrones van de (kerk)muziek, omdat zij volgens de legende op het moment waarop de bruidsmuziek voor haar begon te spelen, zij haar bruidegom in het oor fluisterde dat zij eigenlijk het liefste maagd wilde blijven omwille van Christus. Op de plaats waar ze stief werd een kerk gebouwd, die in de loop van de eeuwen steeds verder werd verfraaid en uitgebreid. In het jaar 821 bracht paus Paschalis I Cecilia’s relieken er naartoe. In 1599 werden er in het kader van een restauratie opgravingen gedaan. Men vond het lijk van een jonge vrouw, nog volkomen intact, liggend op haar rechterzij, gehuld in een lang gewaad met goudbrokaat. De hals vertoonde een diepe wonde, de kleding bloedsporen. Beroemd is het verhaal over haar vingers. De ene hand laat drie, de andere één uitgestrekte vinger zien. Dat zou het symbool zijn voor haar geloof in de Drieëne God. De beeldhouwer Maderno heeft haar precies zo in marmer uitgehouwen.

Pas aan het eind van de vijftiende eeuw werd Cecilia voorgesteld als patrones van (kerk)musici en orgelbouwers. Dit kwam door een verkeerde vertaling van een oude Latijnse antifoon die gezongen wordt op haar feestdag: ‘Cantantibus organis Caecilia in caelum assumpta est’. Deze tekst suggereerde dat er orgelspel klonk toen Caecilia ten hemel werd opgenomen. ‘Organis’ moet echter niet vertaald worden met ‘orgels’, maar met ‘stemorganen’.

Het zal al die zangkoren, harmonieën en fanfares die naar haar vernoemd zijn niet veel uitmaken. Zij doen wat ze het liefste doen: muziek maken, met of zonder rijstevla.

Illustratie: beeld van Sint-Cecilia in de naar haar vernoemde basiliek in Rome