1e Lezing: 5, 14 - 17
Evangelie: Mt. 5, 33 - 37 

Misschien was het er al langer, maar pas het laatste jaar heeft het een naam gekregen: nepnieuws. Nieuws dat verzonnen is. Woorden die niet waar zijn. Jezus vraagt van zijn leerlingen dat hun woorden waar zullen zijn.

Het was in Jezus’ tijd namelijk gebruikelijk om je woorden kracht bij te zetten met een eed. Zoals in elke tijd werd er zoveel gezegd, waren zoveel verschillende stemmen en meningen, dat je op een gegeven moment niet meer wist wat en wíe je geloven moest. De één schreeuwde nog harder als de ander. Om iemand écht te overtuigen dat je de waarheid sprak en niets dan de waarheid, legde je dan een eed af. Mensen die hun woorden met een eed bekrachtigen, doen dat doorgaans bij iets dat belangrijk voor hen is, iets dat groter of sterker is dan zijzelf. In het evangelie roept Jezus ons geen dure eden af te leggen, maar mensen te zijn die hun woord waarmaken: Onze geloofwaardigheid moet vaststaan met onze woorden. Laat jullie ja ja zijn, en jullie nee nee. Een man een man, een woord een woord.

Marco en Cesar , jullie stellen je beschikbaar in de kerkgemeenschap van Christus, zoals je bent. Met je goede kanten en wellicht ook met hier en daar een minder goed kantje. Met je levensgeschiedenis en je bereidheid om je toekomst aan Gods kerk te wijden. In heel je menselijkheid zeg je:  ‘Ja, hier ben ik’. Het ja-woord dat jullie vandaag uitspreken, klinkt één keer, maar geldt voorgoed: Laat uw ja ja zijn. Het moet niet herhaald hoeven te worden. 

Enkele jaren geleden beëdigde de toenmalige koningin Beatrix een nieuw kabinet. De TV-zender had echter bij één minister het moment van zijn ja-woord gemist en men vroeg de koningin om het nog eens te doen. Aan haar gezicht was duidelijk af te lezen dat haar dit zeer tegenstond:’Dan wordt het een toneelstukje’, bitste ze naar de mensen van de omroep. 

Dat ja-woord dat die jullie gaan uitspreken is voor eens en voorgoed.  Gaat tot op het bot. Neocatechumenen  zijn mensen van het woord. De kracht van het woord van God heeft jullie tot hier gebracht en geeft je ook de overtuiging om dit ja-woord, dit antwoord vandaag te geven. Hoe kan het dat mensen de innerlijke zekerheid hebben om die belofte te kunnen uitspreken? Dat is omdat je eerst Gods woord van liefde voor de mens gehoord hebt, ervaren hebt. God heeft zich –eerst in het oude en later in het  nieuwe Testament voorgoed met de mens verbonden; in een verbond dat geen mitsen en maren kent. Het eerste woord kwam van Godswege: dat woord hebben jullie gehoord. Daarnaar hebben jullie geluisterd. Een woord dat jullie, vanuit je thuisland naar Nederland bracht: voor beiden onbekend terrein: een land waarin –volgens de een  het vooral ijsbeerkoud was, voor de ander een land waarin ze dan in elk geval toch kaas hadden. 

Jullie zijn door Gods woord geroepen naar dit Godsvolk dat zijn geloof dreigt te vergeten. Een lange tocht , begonnen op Gods woord en gevoed door zijn woord, brengt jullie tot de dag van vandaag. De dag van het ja-woord. Daarvan zegt Jezus: Laat uw ja ja zijn en uw nee nee: en alles wat daarbij komt is uit den boze. Uit den boze zijn: alles wat na het ja-woord komt relativeert het vaak, zwakt het af, maakt het minder waard. Want na ja komt vaak ‘maar’. Ja, maar het moet wel op onze manier. Ja,maar het moet niet te gek worden. Ja maar, ik moet eerst nog wat anders doen. Alles wat bij het ja-woord komt is uit den boze, maakt het minder.

Bij een ja-woord uit liefde –en zo mogen we jullie wijding zien-  hoort onvoorwaardelijke trouw. Trouw wil zeggen: er zijn- ook als het anders loopt dan je gedacht had. Trouw zijn: Dat is ja-zeggen, zonder maar. Trouw is een eigenschap die in onze tijd te weinig op waarde wordt geschat. Onze cultuur is juist altijd in beweging: Vandaag deze hype waaraan je meedoet, morgen of volgende week de volgende. De gemiddelde tijd dat mensen bij één baas doorbrengen is steeds korter. Zelfs partners kunnen niet meer op elkaars trouw rekenen. 

Waar onze tijd behoefte aan heeft is aan mensen die voor hun woord staan. Mensen die trouw zijn. In de parochie mocht ik met heel wat mensen in hun laatste levensfase gesprekken hebben. Dan kwam de vraag wel eens naar voren: bent u tevreden met wat het leven u gebracht heeft ? In hun antwoorden viel mij op dat mensen met meer tevredenheid en voldoening terug keken op het leven in de mate dat ze het in één stuk hadden geleefd: dat ze hun levensopdracht, bijv. om te zorgen voor hun gezin vervuld hadden. Ze hadden een ja-woord gegeven uit liefde en hadden dat trouw vervuld. Ze hadden niet van allerlei dingen in hun leven gedaan, geen bucket list die ze afwerkten, maar ze hadden vooral iets met hun leven gedaan: Ze bleken tevredener in de mate dat ze niet op van alles en nog wat ja hadden gezegd, maar in de mate dat ze de door hen ervaren opdracht in het leven vervuld hadden.  Ze hadden hun ja-woord waargemaakt en dat gaf hun de innerlijke vrede dat het goed geweest was. Hun ja was ja.

Een ja-woord waarbij jullie je aan God willen toevertrouwen. Omdat we hebben ervaren dat zijn woord leven geeft, ons leidt en in leven houdt. Een ja-woord dat jullie durven geven omdat Gods woord eerder was dan het onze, vandaag en alle dagen klinkt en ons tot in de eeuwigheid bewaren zal.

Amen.

+ Harrie Smeets,
bisschop van Roermond