Ik moest stoppen voor het stoplicht in Roermond. Natuurlijk keek ik even wat rond en zag ik een man lopen van buitenlandse afkomst. Aan het gebreide mutsje op zijn hoofd en aan zijn gelaatstrekken was duidelijk te zien, dat hij uit een Arabisch land afkomstig was. Hij viel eigenlijk helemaal niet op, want in Roermond horen de mensen uit de landen rond de Middellandse Zee zonder meer tot het straatbeeld. Wat mij echter aan deze man opviel, was dat hij een soort gebedssnoer in zijn hand had, een soort rozenkrans. Ik herkende dat gebedssnoer, omdat ik het op een Israelreis bij zovele moslims had gezien. Zij laten het door hun handen glijden, terwijl ze in stilte hun vertrouwde gebeden uitspreken. Ik was verbaasd dat deze man in onze geseculariseerde samenleving zo trouw en voor hem zo vanzelfsprekend zijn islamitische vroomheid bleef beleven. Het vervulde mij met een zekere bewondering en respect.

Toen Karol Wojtyła, de latere paus Johannes Paulus II, pas priester gewijd was, heeft hij enige jaren in Rome gestudeerd. Tijdens een van de lange zomervakanties heeft hij toen een vakantiereis door Frankrijk, België en Nederland gemaakt. Als jong priester interesseerde hij zich natuurlijk in de kerkelijke situatie in die drie landen. Vooral de situatie in Frankrijk had zijn belangstelling en hij schreef een uitgebreid reisverslag. Frankrijk was toen een land met een grote variëteit in kerkelijkheid. Na de Franse revolutie en de tijd van Napoleon was het kerkelijke leven volledig veranderd. De kerkelijke goederen en bezittingen waren geconfisqueerd. Aan de kerk was alle macht ontnomen. Er was een ander kerkbeleven dan in andere landen het geval was.

Regelmatig valt het woord 'ramadan' te lezen of te horen, de vastenmaand van de moslims. Na het katholieke geloof is de Islam in Limburg in grootte de tweede gods­dienst. Meestal leven wij als vreemden naast elkaar. Maar misschien zijn er, nu onze katholieke 40-daagse vastentijd gaat beginnen, toch punten waarop wij iets van deze geloofsgroep kunnen leren, die eveneens Abraham als haar stamvader in het geloof erkent. 

Over de groten der aarde wordt veel gesproken en ook geschreven. De biografieën gaan als warme broodjes over de toonbank. Meestal zijn deze mensen dan met pensioen, maar ze geven vaak onbekende achtergrondinformatie die voor de geïnteresseerde lezer een nieuw licht op het handelen van de hoofdpersoon laten vallen. Er zijn biografieën over Joop den Uyl, Winston Churchill of Charles de Gaulle en vele anderen. Ook over kerkelijke leiders zijn er levensverhalen verschenen. Zo hebben  inmiddels ook studies over de kardinalen De Jong en Alfrink het daglicht gezien. Het ene boek bevat interessante informatie uit de oorlogstijd en het andere uit de tijd van vóór en na het Tweede Vaticaans Concilie. Dat biografieën verschijnen over personen die in het volle leven staan en verantwoordelijkheid dragen, ligt niet zo voor de hand. Toch is er onlangs een behoorlijk, 432 pagina’s tellend, boek verschenen over paus Franciscus. 

Het nieuwe jaar is nog maar pas begonnen. Het oude jaar 2017 was een jaar dat in onze her-innering blijft voortleven als het jaar van het grote afscheid van bisschop Frans Wiertz. Hij is bijna 25 jaar onze bisschop geweest. Hij was ons vertrouwd. Het is dus wennen dat hij met emeritaat is gegaan. In het nieuwe jaar 2018 zullen we over enkele maanden de nieuwe bisschop mogen begroeten. Totdat de nieuwe bisschop er is, is aan mij de taak toevertrouwd om in goed overleg met hulpbisschop Everard aan het bisdom Roermond als administrator leiding te geven.