Weblog Internationale ontmoeting parochiepriesters 2024
Parochiepriesters uit de hele wereld praten deze week (28 april – 2 mei) in Rome over het synodale proces. Hun ontmoeting is bedoeld als voorbereiding op de tweede bisschoppensynode over dit thema in oktober. Algemeen-gedelegeerde en voormalig pastoor van Geleen Harry Quaedvlieg vertegenwoordigt Nederland op deze ontmoeting. Hij houdt een weblog bij van deze synodale ontmoeting.
Donderdag 2 mei: Missionarissen van de synodaliteit
Vroeg op. Vanwege de busreis door de ochtendspits van Rome is het ontbijt om 6.30 uur. Alles moet mee en om 7.15 uur vertrekt de bus. Naast mij zit Marian uit Albanië. Hij zat ook in mijn werkgroep deze week, dus we kunnen verder waar we gebleven waren. Maar het wordt meer een persoonlijke uitwisseling. Over bedevaarten maken met je parochianen, over hoe je omgaat met de armen, over de pastorale zorg voor migranten. Natuurlijk moet af en toe de situatie in Nederland of Albanië nader uitgelegd worden. Hoe verschillend situaties ook moge zijn, je merkt opnieuw dat pastoors op een of andere manier hetzelfde denken. En ofschoon sommigen dat best gek vinden, heb ik me deze week toch erg pastoor gevoeld in doen en denken. Marian en ik hebben al pratend de busrit van ruim een uur makkelijk gevuld.
Woensdag 1 mei: synodaliteit moet je zelf ervaren
Nadat om 8 uur wederom het programma gestart is met de lauden, gaan we nadenken over het derde thema: ‘de vormen van onderscheid om tot de missie van de parochie en het bisdom te komen door de organen van overleg’. Gilles Routhier is de eerste die ons in het thema binnenleidt en hij roept in herinnering de tocht van de Israëlieten door de woestijn. Van tijd tot tijd is er een crises. Dat is het moment om zich te verzamelen en te overleggen, om te onderscheiden, om te beslissen ‘welke weg vraagt God ons te gaan’. Ook in de Handelingen van de apostelen is dit duidelijk terug te vinden: wanneer er een twaalfde leerling gevonden moet worden, wanneer de zorgen voor de noodlijdenden tot conflict leidt, wanneer de missie tot de heidenen wordt overwogen. Vooral de afwikkeling zoals deze in het zesde hoofdstuk wordt beschreven, krijgt aandacht. En daarna was de Kerk niet meer zoals voorheen.
Dinsdag 30 april: Iedereen leerling en missionaris
Na het ontbijt begint het programma weer om 8 uur. Na het bidden van de lauden beginnen de inleidingen voor het thema van de dag: ‘allen leerling, allen missionaris’. Vooral de inleiding van Halik vind ik aansprekend. Zijn observaties doen recht aan een kerk in een geseculariseerde wereld en dat komt goed overeen met onze omstandigheden. ‘De Kerk heeft niet een missie, maar is missie,’ is opnieuw een motto. Dat is iets anders dan proselitisme. In dat geval heb je wel veel gedoopten, maar geen christenen, ofwel het geloof heeft geen wortel geschoten. Het is in feite indoctrinatie. Missie betekent echter voortdurende incarnatie en inculturatie. Het geloof leeft. Natuurlijk door catechese en voortdurende vorming. Verder filosoferend op deze gedachte ziet Halik de kerk als een school, een school van gebed en christelijk leven. En typerend voor Halik is zijn benadrukken dat de kerk geen alternatieve samenleving mag zijn, maar participeert. ‘Hij gaat u voor naar Galilea!’ Waar is Galilea heden ten dage? Het zijn de ongelovigen.
Maandag 29 april: Verandering van mindset
Vandaag de eerste dag. Om 8 uur begint de werkdag! De zaal is ingedeeld in grote tafels met elk plaats voor ongeveer twaalf personen. Van tevoren is de groepsindeling bepaald vanwege de talen: Spaans, Frans, Engels en Italiaans. Tot mijn verbazing blijk ik toch in een Italiaanse groep te zijn ingedeeld, ofschoon ik Engels had opgegeven. Laten we het maar houden op voorzienigheid. Je weet nooit waar het voor bedoeld is.
Zondagavond 28 april: De genade van ontmoetingen
Het is goed begonnen. Nou ja, het vliegtuig heeft wat vertraging, maar aangekomen in Rome is het goed geregeld. Op de parkeerplaats van het Vaticaan staat het busje keurig te wachten, wordt mijn naam genoteerd en vindt al de eerste uitwisseling plaats. Je merkt al meteen wat de genade is van ontmoeting. In hetzelfde vliegtuig heeft ook een pastoor uit het Keulse bisdom gezeten en een andere uit Münster. Met die van Münster raak ik in een aardig kennismakingsgesprek. Hij is pastoor van Bocholt. Maar ook een van de facilitatoren spreek ik. Een Franse zuster die ook al meegewerkt heeft aan de synode in oktober. Een prachtige ervaring, waarvoor zij haar normale werk als dokter toch graag onderbreekt. Ze vindt het een genade om dat kwetsbare proces van een synodale kerk voor haar ogen te zien ontwikkelen.
Synode
Lees meer over de internationale ontmoeting voor parochiepriesters op de website van de synode