Van welke leeftijd of cultuur we ook zijn, welke taal we ook spreken: de geest van God brengt ons samen en laat ons Zijn woord en elkaars woord verstaan. De boodschap van Mgr. Harrie Smeets bij gelegenheid van Pinksteren 2022.

Vandaag de dag is ons lichaam heel belangrijk. Sporten, in conditie blijven. Zorg voor ons lichaam is verantwoord bijbels. Ons lichaam is geen wegwerpartikel. De verrijzenis van Jezus lichaam – vandaag gevierd: zo perfect als zijn hemels lichaam zal het onze op aarde nooit kunnen zijn. Maar tot die tijd is het goed om ons natuurlijk lichaam te verzorgen: zaaien we, begraven we, voorzichtig leggen we het geleefde lichaam in de aarde, dekken het toe en geloven dat God er een mooi lichaam uit zal halen. Is het kerkhof is niet een doden-akker, een akker waarop gezaaid wordt en nieuw leven geboren wordt? God als tuinman. Een zaaiplaats. Gods eigen volkstuin.  

Elk jaar spoort de Chrismamis ons weer aan te gaan staan in het “ja-woord” op de roeping van God, dat wij op de dag van onze priesterwijding hebben uitgesproken. We werden bij naam geroepen en hebben persoonlijk geantwoord: “Adsum”. “Ja, hier ben ik,” zo hebben wij gezegd, ons bereid verklarend om in Jezus’ naam gezonden te worden.

Bisschop Harrie Smeets schreef afgelopen jaren diverse verhalen over Pasen, die gebundeld zijn in het boek 'Getuigen van de verrijzenis'. Een van de verhalen die niet in het boek terecht zijn gekomen, gaat over de stilte van het lege graf op Paasmorgen.

Paus Franciscus heeft 2021 uitgeroepen tot een speciaal jaar van Sint-Jozef. Over het leven van de stiefvader van Jezus is niet veel meer bekend dan wat er in de evangeliën verteld wordt. We weten niet precies waar en wanneer hij geboren werd en ook niet wanneer hij overleed. Hij komt op een gegeven moment niet meer in de verhalen voor: zijn rol was vervuld. Heeft hij het openbare optreden van Jezus nog meegemaakt? En wat vond hij daarvan? In vier afleveringen laat bisschop Harrie Smeets Sint-Jozef terugkijken op zijn bijzondere leven.

Onze kwetsbaarheid is groter van onze kracht. Daarom is het goed om over de eindigheid van onze leven na te denken. Dat zegt bisschop Harrie Smeets in zijn boodschap voor Aswoensdag en de Veertigdagentijd 2022.

:Jezus is het licht dat nooit uitgaat. Hij is het ware Licht dat ieder mens verlicht: U en mij en ieder die Zijn licht in het leven toelaat." Dat zei bisschop Harrie Smeets tijdens zijn kerstpreek op Eerste Kerstdag in de kathedraal in Roermond.

Paus Franciscus heeft 2021 uitgeroepen tot een speciaal jaar van Sint-Jozef. Voordat hij ziek werd schreef bisschop Harrie Smeets vier verhalen, waarin hij Sint-Jozef terug laat kijken op zijn bijzondere leven. In dit laatste deel vertelt Jozef hoe het begon. 

Bisschop Harrie Smeets is afgelopen maanden met chemokuren behandeld tegen de hersentumor, waaraan hij lijdt. Deze behandeling slaat aan, waardoor de groei van de tumor niet gestopt, maar wel afgeremd wordt. De bisschop voelt zich onder de gegeven omstandigheden redelijk goed. Zo is hij in staat geweest om zelf de gebruikelijke boodschap aan de gelovigen bij gelegenheid van het einde van het jaar te schrijven. Deze wordt komend weekeinde (20/21 november) in alle kerken in Limburg voorgelezen of op een andere wijze gepubliceerd.

Paus Franciscus heeft 2021 uitgeroepen tot een speciaal jaar van Sint-Jozef. In vier verhalen laat bisschop Harrie Smeets Sint-Jozef terugkijken op zijn bijzondere leven. Deze keer herinnert hij zich hoe Jezus als kind een keer zoekraakte. Deel 3

Paus Franciscus heeft 2021 uitgeroepen tot een speciaal jaar van Sint-Jozef. In vier verhalen in het bisdomblad De Sleutel laat bisschop Harrie Smeets Sint-Jozef terugkijken op zijn bijzondere leven. Deel 2: Jezus bezoekt zijn vaderstad

‘Jullie hebben Jezus verloochend’, zegt Petrus in de eerste lezing tegen de inwoners van Jeruzalem, die naar hem komen luisteren. Dat moet Petrus nodig zeggen. De pot verwijt de ketel dat-ie zwart ziet. Zo zou je kunnen typeren wat Petrus doet in de eerste lezing. Hij verwijt de mensen in Jeruzalem dat ze Jezus niet als de Zoon van God erkend en herkend hebben. Maar was dat zo vreemd ?

"Juist in deze verbrokkelde en diffuse wereld is het van belang dat we als christen aanwezig zijn in die wereld." Dat zei bisschop Harrie Smeets van Roermond in zijn paasboodschap.  

“Quarantaine brengt het menszijn terug naar de essentie: ze confronteert ons met onszelf en onze driften, maar ook met onze vrijheid om Gods genade te ontvangen.” Dat schrijft bisschop Harrie Smeets van Roermond in zijn Vastenboodschap 2021.

“Christus is de echte herder aan wie wij ons mogen toevertrouwen,” zegt bisschop Harrie Smeets van Roermond in zijn Kerstboodschap. Volgens de bisschop zijn in dit vreemde coronajaar heel veel zekerheden weggevallen, maar bleef Christus ons belangrijkste houvast. “Ga maar bij de kribbe zitten en ervaar dat Hij ons ziet en luister naar wat Hij ons zegt."  

Onze Nederlandse maatschappij worstelt ermee: de vrijheid van meningsuiting. Die vrijheid is een groot goed, daarover bestaat geen discussie, maar hoever mag deze dan gaan? De wet zegt dat we niet mogen aanzetten tot haat, maar er wordt gezegd dat we wel iemand mogen beledigen. Los van de vraag waar de Nederlandse wet de grens trekt, mogen we ons als katholieken de vraag stellen waar onze grens ligt?

Een foto uit de media: voor de kerk van Nice staat een soldaat met een mondkapje op en in zijn handen heeft hij een geweer. Die foto zegt veel over het afgelopen jaar, want in die ene foto zitten twee vormen van gevaar die dit jaar om aandacht vroegen: er zijn mensen die het leven van anderen bedreigen en er is een virus dat evenzeer levensbedreigend kan zijn. En dus letten we op, zijn we waakzaam: waakzaam dat corona niet verder verspreid wordt en waakzaam dat het leven van mensen niet door anderen bedreigd wordt. De foto van de soldaat met mondkapje en geweer toont die waakzaamheid in één beeld. Zou dat de waakzaamheid zijn die Jezus bedoelt in het evangelie als Hij zegt: ‘Wees waakzaam’?

Preek bij gelegenheid van de wijding van zes transeunt diakens op zaterdag 31 oktober 2020

Naast alle onzekerheid, zorgen en soms ook verdriet die de uitbraak van de pandemie ons hebben gebracht, kwam er ook een positieve reflex in naar boven: menselijk leven is het waard om beschermd te worden, ook als mensen al op leeftijd zijn gekomen. Het verbod op bezoek in verzorgings- en verpleeghuizen, was wellicht achteraf bezien wel te rigoureus en bleek andere ongewenste effecten te brengen. Maar het maakte wel duidelijk dat wij zonder veel discussie kwetsbaar menselijk leven de moeite waard vonden om te beschermen. De pandemie leverde geen brandstof voor de discussie over zogenaamd voltooid leven, maar zette ons in een klap weer terug in gezonde opvattingen over de beschermwaardigheid van elk menselijk leven.

Geloof en ongeloof: je kunt ze aantreffen op de meest onverwachte plaatsen. Op plekken waar je geloof zou verwachten, blijkt het soms verrassend afwezig. Op plaatsen waar je het helemaal niet verwacht, blijkt het er ineens te zijn. Daarom dit korte reisverhaal, als vakantiegedachte.