Paus Franciscus heeft 2021 uitgeroepen tot een speciaal jaar van Sint-Jozef. In vier verhalen laat bisschop Harrie Smeets Sint-Jozef terugkijken op zijn bijzondere leven. Deze keer herinnert hij zich hoe Jezus als kind een keer zoekraakte. Deel 3

Paus Franciscus heeft 2021 uitgeroepen tot een speciaal jaar van Sint-Jozef. In vier verhalen in het bisdomblad De Sleutel laat bisschop Harrie Smeets Sint-Jozef terugkijken op zijn bijzondere leven. Deel 2: Jezus bezoekt zijn vaderstad

‘Jullie hebben Jezus verloochend’, zegt Petrus in de eerste lezing tegen de inwoners van Jeruzalem, die naar hem komen luisteren. Dat moet Petrus nodig zeggen. De pot verwijt de ketel dat-ie zwart ziet. Zo zou je kunnen typeren wat Petrus doet in de eerste lezing. Hij verwijt de mensen in Jeruzalem dat ze Jezus niet als de Zoon van God erkend en herkend hebben. Maar was dat zo vreemd ?

"Juist in deze verbrokkelde en diffuse wereld is het van belang dat we als christen aanwezig zijn in die wereld." Dat zei bisschop Harrie Smeets van Roermond in zijn paasboodschap.  

“Quarantaine brengt het menszijn terug naar de essentie: ze confronteert ons met onszelf en onze driften, maar ook met onze vrijheid om Gods genade te ontvangen.” Dat schrijft bisschop Harrie Smeets van Roermond in zijn Vastenboodschap 2021.

“Christus is de echte herder aan wie wij ons mogen toevertrouwen,” zegt bisschop Harrie Smeets van Roermond in zijn Kerstboodschap. Volgens de bisschop zijn in dit vreemde coronajaar heel veel zekerheden weggevallen, maar bleef Christus ons belangrijkste houvast. “Ga maar bij de kribbe zitten en ervaar dat Hij ons ziet en luister naar wat Hij ons zegt."  

Onze Nederlandse maatschappij worstelt ermee: de vrijheid van meningsuiting. Die vrijheid is een groot goed, daarover bestaat geen discussie, maar hoever mag deze dan gaan? De wet zegt dat we niet mogen aanzetten tot haat, maar er wordt gezegd dat we wel iemand mogen beledigen. Los van de vraag waar de Nederlandse wet de grens trekt, mogen we ons als katholieken de vraag stellen waar onze grens ligt?

Een foto uit de media: voor de kerk van Nice staat een soldaat met een mondkapje op en in zijn handen heeft hij een geweer. Die foto zegt veel over het afgelopen jaar, want in die ene foto zitten twee vormen van gevaar die dit jaar om aandacht vroegen: er zijn mensen die het leven van anderen bedreigen en er is een virus dat evenzeer levensbedreigend kan zijn. En dus letten we op, zijn we waakzaam: waakzaam dat corona niet verder verspreid wordt en waakzaam dat het leven van mensen niet door anderen bedreigd wordt. De foto van de soldaat met mondkapje en geweer toont die waakzaamheid in één beeld. Zou dat de waakzaamheid zijn die Jezus bedoelt in het evangelie als Hij zegt: ‘Wees waakzaam’?

Preek bij gelegenheid van de wijding van zes transeunt diakens op zaterdag 31 oktober 2020

Naast alle onzekerheid, zorgen en soms ook verdriet die de uitbraak van de pandemie ons hebben gebracht, kwam er ook een positieve reflex in naar boven: menselijk leven is het waard om beschermd te worden, ook als mensen al op leeftijd zijn gekomen. Het verbod op bezoek in verzorgings- en verpleeghuizen, was wellicht achteraf bezien wel te rigoureus en bleek andere ongewenste effecten te brengen. Maar het maakte wel duidelijk dat wij zonder veel discussie kwetsbaar menselijk leven de moeite waard vonden om te beschermen. De pandemie leverde geen brandstof voor de discussie over zogenaamd voltooid leven, maar zette ons in een klap weer terug in gezonde opvattingen over de beschermwaardigheid van elk menselijk leven.

Geloof en ongeloof: je kunt ze aantreffen op de meest onverwachte plaatsen. Op plekken waar je geloof zou verwachten, blijkt het soms verrassend afwezig. Op plaatsen waar je het helemaal niet verwacht, blijkt het er ineens te zijn. Daarom dit korte reisverhaal, als vakantiegedachte.

Relikwieën zijn er in allerlei soorten en maten. Sommige zijn zeker echt, maar bij de herkomst van sommige mag je ook vragen stellen. In een van onze Limburgse kerken bevindt zich een relikwie van de avondmaalszaal. Het zou best kunnen dat dit flintertje steen uit de zaal komt waar Jezus de Eucharistie instelde, maar honderd procent zeker is dat niet.

Op het eerste Pinksterfeest gingen de deuren van de leerlingen wagenwijd open, om de wereld in te gaan en de blijde boodschap te brengen. Tweede Pinksterdag gaan dit jaar de deuren van onze kerken weer open, om er binnen te gaan en om samen Eucharistie te kunnen vieren. Maar die opening zal bescheiden zijn: voorzichtigheid en zorgvuldigheid blijven troef. Het is niet anders.

In de Paasnacht, waarin we vieren dat Jezus door de dood naar het leven overging, wordt ieder jaar ook het verhaal van de doortocht door de Rode Zee gelezen: God bevrijdt zijn volk uit de hand van het onderdrukkend Egyptische regime. Het Joodse volk krijgt de vrijheid, zoals ook wij 75 jaar geleden de vrijheid kregen. Juist deze dagen zouden we dat stemmig herdenken en groots vieren.

Preek van bisschop Harrie Smeets bij gelegenheid van het Hoogfeest van Pasen op zondag 12 april 2020, gehouden in de Munsterkerk. De viering is live op tv uitgezonden door KRO-NCRV en L1.

Preek van hulpbisschop Everard de Jong tijdens de plechtige Paaswake op zaterdag 11 april vanuit de Munsterkerk in Roermond. De viering is rechtstreeks uitgezonden door de KRO-NCRV.

Op het ogenblik dat ik dit schrijf is het bijna halfvasten. Een aantrekkelijke voorjaarszon schijnt door de ramen naar binnen, de dagen worden lichter en de tuin maakt zich op voor een uitbundige bloei. En toch hangt er een donkere schaduw over al dat licht en leven heen.

“Het voorbeeld van de priesters en religieuzen die in de oorlog zijn omgekomen, mag ons wakker houden.” Dat zei bisschop Harrie Smeets vrijdagavond bij de herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in de kathedraal in Roermond. “Met hun inzet, hun verzat, gaven zij hun leven en getuigden zij in de donkere nacht van de vorige eeuw van het Licht van Christus,” aldus Mgr. Smeets.

Boodschap van bisschop Harrie Smeets voor de Veertigdagentijd 2020

In Nederland is december de feestmaand; in India is dat januari. Reden waarom de Indiase priesters in ons bisdom vaak dan voor een paar weken terugkeren voor hun vakantie. Samen met  pastoor Jan Vries van de O.-L.-Vrouwebasiliek in Maastricht en kapelaan Marthoma Alexander van Venray reizen we – hiertoe uitgenodigd – voor twee priesterwijdingen naar dit voor mij totaal onbekende land. Hier een onvolledige weergave van de vele, vele indrukken van dit gastvrije land en zijn vriendelijke bewoners.